رجعت، حشری قبل از حشر

علی رغم این اعتقاد اصیل شیعی، اما برادران اهل سنت به شدت آن را منکر می‌باشند. نکته اساسی آنکه رجعتی که اهل سنت آن را به شیعه نسبت می‌دهند، از عقاید غُلات و مفوضه است که هیچ ربطی به اعتقادات شیعه امامیه ندارد. بنابراین نزاع شیعه و سنی در باب رجعت در آغاز، لفظی بوده است؛ ولی در اثر عدم درک صحیح مفهوم «رجعت» و عدم تفکیک بین عقیده غلات و شیعه (حصول شبهه) و نیز برخی عصبیت های مذهبی و جهالت های اعتقادی، به مرور زمان به صورت یک اختلاف اساسی و عقیدتی تبدیل شده است؛ زیرا رجعت مورد اعتقاد شیعه جز اعتقاد به ثبوت قدرت خداوند متعال در زنده کردن مردگان قبل حشر اکبر (قیامت) نیست. (1)

الف. دلایل اثبات و صحت رجعت از دیدگاه شیعه

برای اثبات رجعت ادله‌ای اقامه شده است که به عمده‌ترین آنها در این نوشتار اشاره می‌شود:

1- رجعت از سنخ معاد جسمانی است؛ (2)

2- دلایل و شواهد قرآنی: از نظر شیعه، قرآن به مسئله رجعت پرداخته و ثبوت و وقوع آن را هم در امتهای گذشته و هم در آخرالزمان و در آیات متعددی به صورت مفصل بیان کرده است.

استدلال به این آیات را می‌توان در قالب یک قیاس منطقی به صورت زیر بیان کرد:

«صغری»: رجعت امری است که بارها در امتهای پیشین رخ داده است.

«کبری»: و هر امری که در امتهای گذشته رخ داده باشد، در این امت (امت پیامبر اسلام) نیز واقع خواهد شد.

«نتیجه»: پس نتیجه می‌گیریم که رجعت در این امت نیز واقع خواهد شد.

ب. ادله و شواهد وقوع رجعت در آینده

چنان که اشاره شد، دسته‌ای از آیات قرآن کریم بر وقوع رجعت در آینده و قبل از قیامت دلالت می‌کند. این دسته از آیات، هر چند به تنهایی صریح در رجعت نیست، اما به کمک روایاتی که از پیشوایان معصوم (علیهم السلام) در ذیل تفسیر آنها وارد شده است، به روشنی می‌توان دریافت که این آیات بیانگر رجعت به همان معنایی است که شیعیان بدان قائل‌اند. این دسته آیات نیز فراوان است، ولی برای اختصار به ذکر یک آیه بسنده می‌شود:

از جمله آیاتی که بیش از دیگر آیات قرآنی برای اثبات رجعت بدان تمسک شده، این آیه است: «وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِن کُل اُمةٍ فَوْجًا ممن یُکَذبُ بآیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُون؛ (3) روزی که از هر امتی، گروهی از آنها را که آیات ما را تکذیب می‌کنند محشور می‌کنیم.»

گفته می‌شود که واژه «مِن» در این آیه شریفه، برای بیان تبعیض است؛ بنابراین، طبق این آیه، روزی فراخواهد رسید که خداوند از هر امتی گروهی را محشور می‌گرداند و از آنجا که خداوند در وصف قیامت می‌فرماید: در آن روز، همه را محشور می‌کنیم و احدی را فروگذار نخواهیم کرد: «وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ احداً»، (4) معلوم می‌شود که این روز، غیر از روز قیامت است. (5) و آن همان روزی است که شیعیان از آن به روز رجعت تعبیر می‌کنند.

استدلال به این آیه شریفه برای اثبات رجعت، بدان گونه که گذشت، مورد توجه و تایید پیشوایان معصوم (علیهم السلام) نیز بوده است؛ زیرا براساس روایات زیادی ائمه اطهار(علیهم السلام) نیز برای اثبات رجعت، به این آیه شریفه استدلال می‌کرده اند؛ مثلاً امام علی (علیهم السلام) در این باره می‌فرماید: «اما پاسخ کسانی که رجعت را انکار کنند، این آیه شریفه است که می‌فرماید: «و یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِ اُمة فَوْجاً که مربوط به این دنیاست. اما در مورد برانگیخته شدن آخرت، پاسخ آنها آیه «وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ احداً» (6) می‌باشد. (7)

از امام صادق(علیه السلام) روایات متعددی در تاویل این آیه شریفه در مورد رجعت رسیده است. از جمله آنها این روایت است: ابوبصیر گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «اهل سنت در مورد سخن خداوند (متعال) که می‌فرماید: »روزی که از هر امتی گروهی را محشور می‌کنیم، می‌پندارند که منظور، روز قیامت است. حضرت فرمود: «آیا خداوند در روز قیامت گروهی را برمی انگیزد و گروه دیگری را وامی گذارد؟ چنین نیست؛ بلکه منظور آیه از حشر گروهی از هر امتی، در روز رجعت است و آیه قیامت آن است که حق تعالی می‌فرماید: «همه را محشور می‌کنیم و از کسی چشم پوشی نمی‌کنیم.» (8) آن حضرت در تفسیر این آیه شریفه فرمود: «همانا کسانی که مومن خالص و یا کفر مطلق باشند، هنگام ظهور قائم (عج) به دنیا برمی گردند، ولی غیر از این افراد تا روز قیامت کسی به دنیا برنمی گردد.»(9) همچنین در کتاب «مهدی موعود» آمده است که «تفسیر آیه 54 از سوره مومن را » ما فرستادگان خود و کسانی را که ایمان آورده‌اند، در دنیا و روزی که شهیدان برمی خیزند، یاری می‌کنیم از امام صادق (علیه السلام) پرسیدند. حضرت فرمود: به خدا قسم، این در رجعت است. نمی‌دانی که بسیاری از پیامبران در دنیا یاری نشدند و کشته شدند و ائمه هم کشته شدند و کسی آنها را یاری نکرد؟ تاویل این آیه در رجعت است.(10)

پی نوشتها:

1- برگرفته از مقاله «رجعت از نگاه فریقین»، مجله طلوع، بهار 1386، شماره 21، صص 41 - 42.

2- شیخ حر عاملی، الایقا1 ص 29؛ محمدرضا طبسی، الشیعة و الرجعة، ج 2، ص 4؛ محمدرضا مظفر، عقائد الامامیة، ص 44؛ جعفر سبحانی، الالهیات، ص 614.

3- نمل: 83

4- کهف: 47.

5- شیخ طوسی، التبیان، ج 8، ص 120.

6- کهف: 47.

7- سیدمرتضی علم الهدی، رساله المحکم و المتشابه، ص 3؛ شیخ حر عاملی، الایقا1 ص 377؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 53، ص 118 و ج 93، ص 86.

8- علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج 1، ص 24؛ فیض کاشانی، تفسیر صافی، ج 4، ص 76؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 53، ص 53.

9- شیخ مفید، تصحیح الاعتقاد، ص 215؛ إثبات الهداة، ج 3، ص 577، باب 32، ف 53، ح 736؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 6، ص 254.

10- علی دوانی، مهدی موعود، ص 1202.

---

منبع: روزنامه رسالت

نویسنده: اسلامپور كریمی

رجعت یعنی چه؟

---

یکى از آرزوهاى دیرینه بشر گسترش عدالت در سراسر گیتى و ریشه سوزى بیداد از همه آبادی هاى زمین است؛ و این امید و آرزو به شکل نوعى اعتقاد در ادیان الهى تجلى نموده است. در طول تاریخ، کسانى که مدعى تحقق این ایده شدند، طرحها ریختند و چاره‏ها اندیشیدند، ولى، نتوانستند بشر خسته دل را امیدى بخشند.

---

آرى؛ اندیشه ظهور حضرت مهدى (عج) تنها چراغ فروزانى است که مى‏تواند تاریکى‏ها و غبار خستگى را از انسان دور کند.

روزى که او مى‏آید و حکومت واحد جهانى تشکیل مى‏دهد، انحراف و بى‏عدالتی ها را محو مى‏سازد و ابرهاى خودخواهى و نفاق را کنار مى‏زند تا بشر لذت و زیبایى زندگى واقعى را در سایه حکومت اهل‏بیت(علیهم السلام) و پیاده شدن همه احکام اسلام ناب محمدى(صلی الله علیه و آله) را با تمام وجود احساس کند.

در آستانه این ظهور نورانى آن منجى بشریت، حوادث شگفت‏انگیزى اتفاق مى‏افتد که از جمله آنها بازگشت گروهى از مؤمنان واقعى براى درک و تماشاى عظمت و شوکت جهانى اسلام و حکومت دولت کریمه خواهد بود؛ البته عده‏اى از کافران بد طینت نیز در این میان پیش از بر پائى رستاخیز به دنیا برمى‏گردند تا به سزاى پاره‏اى از اعمال ننگین خویش برسند. بازگشت گروهى از مؤمنان خالص و کافران ستمگر به این جهان پیش از قیامت، «رجعت» نامیده مى‏شود.

رجعت، یکى از مسائل مورد اختلاف میان مذاهب اسلامى است که از عقاید مسلم شیعه به شمار مى‏آید و مورد تأیید اهل‏بیت (علیهم السلام) نیز قرار گرفته است.(1) بر این‏اساس، گروهى از مؤمنان راستین و عده‏اى از کافران بدسرشت، هنگام ظهور منجى عالم بشریت، حضرت مهدى (عج) به این دنیا بازگردانده مى‏شوند تا مؤمنان به ثواب یارى آن حضرت در تشکیل حکومت عدل و قسط جهانى نائل آمده، از درک و تماشاى عظمت و شوکت دولت کریمه اسلام، لذت ببرند(2) و کافران به سزاى پاره‏اى از اعمال ننگینشان برسند.

برخى از خرده‏گیران بر شیعه، امکان رجعت را مورد تردید قرار داده و اعتقاد به آن را ناپسند دانسته‏اند؛ بدان حد که گفته‏اند: «رجعت، مذهب گروهى از اعراب جاهلیت بوده است که برخى از فرق اسلامى (شیعه) بدان گرویده‏اند.»(3)

تردید و مناقشات مخالفان در صحت رجعت از یک سو و پیچیدگى مسئله از سوى دیگر، پرسش ها و شبهاتى را برانگیخته که از آن جمله است: منظور از رجعت چیست؟ آیا رجعت به معناى بازگشت برخى از اموات (ائمه (علیهم السلام) و گروهى از مؤمنان و کافران) به دنیاست و یا به معناى بازگشت دولت و قدرت به خاندان رسالت است؟ آیا رجعت به معناى نخست، ممکن است؟ آیا همان‏گونه که رجعت در امت‏هاى پیشین واقع شده است، در امت اسلامى نیز واقع خواهد شد؟ رجعت چه زمانى واقع مى‏شود؟ چه کسانى مشمول رجعت مى‏شوند؟ آیا رجعت همگانى است یا اختصاصى؟ و بالاخره فلسفه آن چیست؟

این پرسش ها و نظایر آنها، موجب شده است که اندیشمندان اسلامى کتب و مقالات گرانمایه‏اى در تبیین این موضوع بنگارند و یا در کتب کلامى، بابى را به این موضوع مهم اختصاص دهند. در این سری از مقالات که با محوریت مبحث رجعت ارائه خواهد گردید با کمال بى‏طرفى سعى شده است تا با مطالعه در منابع اصیل اسلامى، این موضوع مهم مورد بررسى قرار گیرد و نگارنده در این راه براى صیانت از اشتباه از خداوند متعال و وجود مقدس حضرت بقیة اللّه الاعظم(عج) عاجزانه استمداد و استعانت مى‏جوید.

مفهوم‏شناسى «رجعت»

1. معناى لغوى

«رجعت» در لغت به معناى «بازگشت» است. لغت‏شناسان در توضیح واژه «رجعت» گفته‏اند: «رجعت، مصدر مرة از ماده «رجوع» به معناى یکبار بازگشتن یا بازگردانیدن است.»(4)

و نیز در «اقرب الموارد» درباره واژه «رجعت» آمده است: «رجع الرجل رجوعا و مرجعا، و معه انصرف ... هو یؤمن بالرجعة، اى بالرجوع الى الدنیا بعدالموت» (5) یعنى رجوع به معناى بازگشت است و فلانى به رجعت ایمان دارد، یعنى او به رجوع به دنیا پس از مرگ اعتقاد دارد؛ پس واژه رجعت در لغت به معناى «یکبار بازگشت یا بازگردانیدن» است. ناگفته نماند که اصل «رجوع» که به معناى بازگشتن و بازگردانیدن (لازم و متعدى) به کار رفته است؛ مثل: «فرجع موسى الى قومه غضبان أسفا» (6) و «فإن رجعک الله الى طائفة منهم...» (7) که واژه «رجع» در آیه شریفه نخست، لازم است، چنان‏که گفته مى‏شود: «رجع الرجل» و در آیه شریفه دوم، متعدى مى‏باشد. ازاین‏رو، واژه «رجعت» که مصدر مرة از ماده رجوع است، به معناى یکبار بازگشتن و یا بازگردانیدن به حال اوّل است.

البته الفاظ مختلفى براى بیان این اصل اعتقادى در قرآن‏کریم و روایات اسلامى به کار رفته است، مانند: رجعت، ایاب، کره، رد، حشر، که همه در معناى بازگشت مشترکند، ولى در میان همه این الفا1 لفظ رجعت مشهورتر است.

2. معانى اصطلاحى

رجعت همانند بسیارى از واژه‏ها علاوه بر معناى لغوى، در علوم مختلف در معانى گوناگونى به کار رفته، و با توجه به این معانى است که مى‏توانیم تصویر و شناخت صحیحى از معناى مورد بحث داشته باشیم. لغتنامه دهخدا معانى اصطلاحى مختلفى براى رجعت برشمرده است، که به اختصار اشاره مى‏شود:

الف) اصطلاح فقهى: بازگردیدن مرد به سوى زن مطلقه خود در مدت قانونى و شرعى.

ب) اصطلاح نجومى: رجعت نزد منجمان و اهل هیئت، عبارتست از حرکتى غیر از حرکت کوکب متحیره به سوى خلاف توالى بروج و آن را رجوع و عکس نیز مى‏نامند.

ج) اصطلاح عرفانى: نزد اهل دعوت عبارتست از رجوع و کال و نکال و ملال صاحب اعمال به سبب صدور فعل زشت از افعال، یا متکلم گفتارى سخیف از اقوال.(8)

د) اصطلاح جامعه‏شناسى: در علوم اجتماعى، برخى جامعه‏شناسان به هنگام بحث از قانونمندى جامعه و تاریخ ، بر این باورند که قوانین تطوّرات تاریخى در همه جوامع مشترک است و تاریخ سه مرحله، ربانى و قهرمانى و انسانى را طى مى‏کند و همیشه این ادوار تکرار مى‏شوند و آنان این حرکت تاریخ را «أدوار و اکوار» و «رجعت» گویند.(9)

روشن است که هیچکدام از معانى چهارگانه مذکور مورد بحث ما نیست و آنچه در این تحقیق مورد توجه است اصطلاح کلامى است.

هـ) اصطلاح کلامى: رجعت در اصطلاح کلامى (متکلمان) عبارت است از بازگشت برخى از اموات به دنیا بعد از ظهور حضرت مهدى(عج) و قبل از قیامت.

مرحوم «سید مرتضى» که از بزرگان شیعه است، چنین مى‏فرماید: «رجعت، عبارت است از این که خداوند در هنگام ظهور حضرت مهدى(عج)، گروهى از شیعیان را که قبلاً از دنیا رفته‏اند، دوباره زنده مى‏کند تا به ثواب یارى آن حضرت نائل شوند و دولت (کریمه) او را مشاهده کنند و نیز جمعى از دشمنان آن حضرت را دوباره زنده مى‏کند تا از آنان انتقام بگیرد.»(10)

قاضى ابن برّاج در تعریف رجعت مى‏گوید: «معناى رجعت این است که خداوند، هنگام ظهور حضرت قائم (عج) دسته‏اى از دوستان و پیروان وى را که قبلاً وفات نموده‏اند، دوباره زنده مى‏کند تا به ثواب یارى و اطاعت آن حضرت و نیز ثواب جنگ با دشمنانش نائل آیند.»(11)

شیخ مفید (ره)، در تبیین معناى اصطلاحى (کلامى) رجعت چنین مى‏فرماید: «ان الله یرد قوما من الاموات الى الدنیا فى صورهم التى کانوا علیها فیعز فریقا و یذل فریقا و المحقین من المبطلین و المظلومین منهم من الظالمین و ذلک عند قیام مهدى آل محمد (علیهم السلام» (12) خداوند گروهى از اموات را به همان صورتى که در گذشته بودند، به دنیا برمى‏گرداند، و گروهى را عزیز و گروهى دیگر را ذلیل مى‏کند و اهل حق را بر اهل باطل غلبه و نصرت داده، و مظلومین را بر ظالمین و ستمگران غلبه مى‏دهد، این واقعه هنگام ظهور ولى عصر(عج) رخ خواهد داد.

دانشمند معاصر شیعى، علامه مظفر دراین‏باره مى‏گوید: «عقیده شیعه در رجعت، بر اساس پیروى از اهل‏بیت(علیهم السلام) چنین است: خداوند عده‏اى از کسانى را که در گذشته از دنیا رفته‏اند، به همان اندام و صورتى که داشته‏اند، زنده کرده و به دنیا برمى‏گرداند. به برخى از آنان عزت مى‏دهد و پاره‏اى را ذلیل و خوار خواهد کرد و حقوق حق‏پرستان را از باطل‏پرستان مى‏گیرد و داد ستمدیدگان را از ستمگران مى‏ستاند و این جریان یکى از رویدادهایى است که پس از قیام مهدى آل محمد به وجود مى‏آید. کسانى که پس از مردن به این جهان بازمى‏گردند یا از ایمان بالا برخوردارند یا افرادى در نهایت درجه فساد و آن‏گاه دوباره مى‏میرند»(13).

در یک جمع بندى بین تعریف‏هاى فراوان رجعت، مى‏توان گفت که رجعت عبارت است از: بازگشت گروهى از مؤمنان محض به دنیا، و کافران محض پس از مردن و قبل از قیامت، در حکومت حضرت مهدى (عج) و روشن است که انبیاء و ائمه(علیهم السلام) به عنوان اشرف مؤمنان محض در بین رجعت کنندگان خواهند بود.(14)

پى‏نوشت‏ها :

1. علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 53،ص 92 بیروت، دارالاحیاء التراث العربى، چاپ سوم: امام صادق (ع) مى فرماید: «از ما نیست کسى که ایمان به رجعت ما نداشته باشد و متعه را حلال نداند.»

2. سید مرتضى علم الهدى، رسائل الشریف المرتضى، ج1،ص 125 تحقیق: سیدمهدى رجایى، قم، دارالقرآن.

3. ابن اثیر، النهایة فى غریب الحدیث و الاثر، .، ج 2، ص 202؛ مؤسسه اسماعیلیان، چاپ چهارم، قم.

4. فراهیدى، کتاب العین، ج 1، ص 225.

5. سعید الخورى الشرتونى، اقرب الموارد، ج 1، ص 2 مؤسسة‏النصر.

6. سوره طه، آیه 86.

7. سوره توبه، آیه 83.

8. على اکبر دهخدا، لغتنامه دهخدا، حرف «راء».

9. ر.ک: مصباح یزدى، جامعه و تاریخ، ص 14، چاپ سازمان تبلیغات اسلامى.

10. سید مرتضى علم الهدى، رسائل شریف مرتضى، ج 1،ص 125.

11. ابن براج، جواهرالفقه، ص 268، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول.

12. شیخ مفید، اوائل المقالات، ص 86، ناشر مکتبة الداورى، قم.

13. محمدرضا مظفر، عقاید الامامیه، ترجمه: علیرضا مسجدجامعى، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، ص 294.

14. ر.ک: شیخ مفید، اوائل المقالات فى المذاهب والمختارات، ج 4، ص 77 .

---

منبع : پاسدار اسلام ، شماره 315 و 316 / عسکرى اسلامپور کریمى

معجزات امام زمان (عج) در مسجد مقدّس جمکران‏

کرامات و معجزات و عنایاتی که از ائمّه‏ اطهار علیهم السلام صادر گشته و از سوی راویان مورد اعتماد روایت شده، و در کتاب‏های مورد استناد ثبت گردیده، منحصر به صدر اسلام و قرون اوّلیه‏ی اسلام نیست، بلکه هر روز در گوشه و کنار جهان، بویژه در حرم ائمّه‏ هدی‏ علیهم السلام معجزات و کرامات تازه‏ای تحقّق می‏یابد که دلیل حقّانیّت پیشوایان شیعه، و مایه‏ دل گرمی شیعیان است. هر یک از شما، یک یا چند معجزه در حرم مطهّر ثامن الحجج امام علیّ بن موسی الرّضا علیه السلام دیده و یا شنیده‏اید. اکنون که دوران فرمانروایی حضرت بقیّه اللَّه، أرواحنا فداه، است، همه روزه، ده‏ها نفر در اقطار و اکناف جهان، با توسّل به ذیل عنایت آن حضرت‏علیه السلام، از امراض صعب‏العلاج و دیگر گرفتاری‏های خانمان‏سوز، به طور معجزآسا، رهایی می‏یابند و برای همیشه، خود را رهین عنایت آن حضرت می‏دانند. در این جا، یکی از این کرامت‏ها را که در شب دوازدهم جمادی‏الاولی ۱۴۱۴ هجری، در مسجد مقدّس جمکران، برای یک کودک سیزده ساله‏ زاهدانی روی داد، برای نورانیّت قلب خوانندگان گرامی می‏آوریم. این کودک، سعید چندانی، دانش‏آموز کلاس پنجم ابتدایی است که در دبستان محمّد علی فائق، در زاهدان، مشغول تحصیل است. سعید، در یک خانواده‏ مذهبی، در زاهدان متولّد شده و بر شیوه‏ عقاید اهل تسنّن تربیت یافته است. مادر سعید، اگر چه از لحاظ نسب، به خاندان عصمت و طهارت منسوب است، ولی او نیز سنّی حنفی است. سعید، یک سال و هشت ماه پیش از تاریخ یاد شده، در یک تعمیرگاه ماشین، پایش می‏لغزد و به چاهی که روغن و فاضلاب تعمیرگاه در آن می‏ریخته می‏افتد، و جراحت‏های مختلفی بر بدن‏اش وارد می‏شود. این جراحت‏ها، بهبود می‏یابد، ولی غدّه‏ای در ناحیه‏ی شکم پدید می‏آید. نخست، خیال می‏کنند که فتق است، ولی با گذشت چند ماه، پزشکان معالج، اظهار می‏کنند که غدّه‏ سرطانی است و باید او را برای معالجه به تهران ببرند. او را به تهران می‏آورند و در ((بیمارستان هزار تختخوابی)) بستری می‏کنند. پس از نمونه‏برداری و احراز غدّه‏ بدخیم سرطانی، او را به ((بیمارستان الوند)) منتقل می‏کنند و غدّه‏ای به وزن یک کیلو و نیم از شکم او بیرون می‏آورند، ولی در مدّت کوتاهی، جای غدّه، پر می‏شود. پزشکان، اظهار می‏کنند که با این رشد سریع غدّه، دیگر کاری از ما ساخته نیست. مادر سعید، شبی در خواب می‏بیند که به او می‏گویند: (( سعید را به مسجد جمکران ببرید.)). طبعاً، یک زن سنّی، نمی‏داند که مسجد جمکران کجا است، ولی هنگامی که خواب‏اش را برای دیگران نقل می‏کند، او را به مسجد جمکران قم راهنمایی می‏کنند. وی، سعید را با دیگر فرزندش، محمّد نعیم، به قم می‏آورد و بلافاصله به مسجد مقدّس جمکران مشرّف می‏شوند. سعید، روز سه‏شنبه یازدهم جمادی الاولی ۱۴۱۴ هجری ساعت یک و نیم بعدازظهر، وارد مسجد جمکران می‏شود. خدّام مسجد، وضع او را که به این منوال می‏بینند، او را در اتاق شماره‏ هشت زایرسرای مسجد، اسکان می‏دهند. مادر سعید، اَعمال مسجد را فرا می‏گیرد، با پسرش، محمّد نعیم، اَعمال مسجد را انجام می‏دهد، آن گاه عریضه‏ای تهیّه می‏کند و آن را در چاه می‏اندازد، و با دلی سرشار از امید، به ذیل عنایت حضرت بقیّهاللَّه، أرواحنا فداه، متوسّل می‏شود. شب، فرا می‏رسد و عاشقان حضرت بقیّهاللَّه، أرواحنا فداه، طبق رسم سنواتی که شب‏های چهارشنبه، از راه‏های دور و نزدیک، به مسجد مقدّس جمکران مشرّف می‏شوند، دسته دسته می‏آیند، در مسجد، به عبادت و نیایش می‏پردازند. مشاهده‏ این شور و هیجان مردم، در دل مادر سعید، طوفانی ایجاد می‏کند. او نیز همراه ده‏ها هزار زایر به عبادت و دعا و تضرّع می‏پردازد و شفای فرزندش را از حضرت بقیّهاللَّه، أرواحنا فداه، با اصرار و الحاح مسئلت می‏کند. هنگامی که به اتاق مسکونی‏اش در زایر سرای مسجد می‏آید، دو نفر از خادمان، با اخلاص، به اطاق او می‏آیند و در آن جا عزاداری می‏کنند و برای شفای سعید، به طور دسته جمعی، دست به دعا برمی‏دارند. اکنون که دوران فرمانروایی حضرت بقیّه اللَّه، أرواحنا فداه، است، همه روزه، ده‏ها نفر در اقطار و اکناف جهان، با توسّل به ذیل عنایت آن حضرت‏ علیه السلام، از امراض صعب‏العلاج و دیگر گرفتاری‏های خانمان‏سوز، به طور معجزآسا، رهایی می‏یابند و برای همیشه، خود را رهین عنایت آن حضرت می‏دانند سعید می‏گوید: درست، ساعت سه‏ بعد از نیمه شب بود که در عالم رؤیا دیدم نوری از پشت دیوار ساطع شد و به طرف من به راه افتاد. او، یک انسان بود، ولی من، از او، فقط نور خیره کننده‏ای می‏دیدم که آهسته آهسته به من نزدیک می‏شد. من، ابتدا، مضطرب شدم، ولی سعی کردم که بر خودم مسلّط شوم. هنگامی که نور به من رسید، به ناحیه‏ سینه و شکم من اصابت کرد و برگشت. من، از خواب بیدار شدم و چیزی متوجّه نشدم و باز هم خوابیدم. صبح که از خواب برخاستم، سعی کردم که خودم را به عصایم نزدیک کنم و عصا را بردارم، ناگاه متوجّه شدم که بدن‏ام سبک شده و آن حالت درد شدید، به کلّی، از من رفع شده است. در آن وقت، متوجّه شدم که شفا یافته‏ام و آن نور، وجود مقدّس حضرت صاحب الزّمان علیه السلام بوده است .)). این معجزه‏ی باهر و کرامت ظاهر، در شب چهارشنبه دوازدهم جمادی الأولی ۱۴۱۴ هجری برابر با پنجم آبان ۱۳۷۲ خورشیدی رخ داد. سعید، با مادر و برادر خود، سه شب، در زائرسرای مسجد اقامت کردند. شب سوم که شب جمعه بود، عنایت دیگری شد که این بار، در بیداری انجام پذیرفت. اینک، متن آن واقعه را از زبان سعید بشنوید: شب جمعه، در اتاق شماره‏هشت نشسته بودم و مادرم مشغول تلاوت قرآن بود. احساس کردم که شخصی در کنار من نشست و برای من، رهنمودها و دستورالعمل‏هایی را بیان فرمود. چون سخنان‏اش تمام شد، برگشتم و کسی را ندیدم. از مادرم پرسیدم که: ((مادر! با من بودی؟)). گفت: ((من، قرآن می‏خواندم، با تو نیستم.)). پرسیدم: ((پس این کی بود که با من سخن می‏گفت؟)). مادرم گفت: ((کسی در این جا نیست.)). در آن موقع، پتو را بر سرم کشیدم و هر چه به مغزم فشار آوردم که مطالب آن شخص را به خاطر بیاورم، چیزی به یادم نیامد. )). روز جمعه، سعید و مادرش، به تهران باز می‏گردند و به بیمارستان الوند مراجعه می‏کنند. پس از عکس‏برداری، معلوم می‏شود که سعید، صحیح و سالم است و از غدّه‏ بدخیم سرطانی، هیچ خبری نیست. بدین گونه، این کودک سعادتمند - که به حق، ((سعید)) نامگذاری شده - از معجزات باهر حضرت ولیّ عصر، أرواحنا فداه، بهبودی کامل خود را در می‏یابد. دو هفته بعد ( شب چهارشنبه بیست و پنجم جُمادی الأُولی برابر با ۱۹ / ۸ / ۷۲) سعید، با مادرش و برادرش محمّد نعیم، به جمکران آمده بود تا پیشانی ادب بر آستان مسجد حضرت صاحب الزّمان‏علیه السلام بساید و از محضر مولا و مقتدایش تشکّر کند. خوش‏بختانه، حقیر هم در مسجد بودم و از داستان شفا یافتن او آگاه بودم. با او به دفتر مسجد رفتم و در حضور ده‏ها نفر از دوستان، مطالب بالا را از زبان سعید بدون واسطه شنیدم. مادرش، از خوشحالی، در پوست خود نمی‏گنجید و بر حضرت بقیّهاللَّه، أرواحنا فداه، پیوسته درود می‏فرستاد و سخنانی می‏گفت که از یک فرد سنّی مذهب بسیار جالب بود. مثلاً می‏گفت: (( من نمی‏دانم الآن امام زمان علیه السلام کجا است: آیا در دریاها، کشتی‏ها را نجات می‏دهد و یا در آسمان‏ها، هواپیماها را نجات می‏دهد؟ )). سعید، در این سفر، با کوله‏باری از پرونده‏های پزشکی و عکس‏ها و آزمایش‏ها آمده بود، که آنان را به مشتاقان ارائه دهد. از اسناد پزشکی او، مسئولان مسجد، فیلم برداری کردند. از خود سعید و مادرش نیز فیلمبرداری شد، و سخنان‏شان ضبط گردید. بی‏گمان، خانواده‏ (( چندانی )) در میان خانواده‏های معتقد اهل سنّت، مبلّغ صمیمی و بی‏قرار حضرت بقیّهاللَّه، عجّل اللَّه تعالی فرجه الشّریف، خواهند بود منبع:http://karballa.ir.

معجزات امام زمان عج

()

---

1. محمد بن ابراهیم بن مهزیار می‌گوید:
پس از شهادت امام حسن عسگری علیه السلام من نسبت به امامت فرزندش، امام زمان علیه السلام، تردید داشتم.
روزی پدرم اموال بسیاری ( از خمس سهم امام علیه السلام ) را برداشت تا با کشتی به عراق ببرد. من نیز برای بدرقه پدرم خارج شدم. اما پدرم هنگامی که به کشتی سوار شد، مبتلا به تب بسیار شدیدی شد و به من گفت:« فرزندم مرا باز گردان! مرا باز گردان که این نشانه مرگ است.»
او را به خانه باز گرداندم. پدرم به من وصیت کرد و گفت:« در مورد این اموال خدا را در نظر بگیر.» و جان به جان آفرین تسلیم کرد.

پس از فوت پدر، با خود گفتم او وصیت درستی درباره این اموال نکرد، آنها را با خود به عراق می برم، در آنجا خانه‌ای اجاره می کنم و جریان را با هیچ کس در میان نمی‌گذارم. پس اگر فرزند امام حسن عسگری امام باشد، حتما خود به دنبال این اموال خواهد فرستاد؛ در غیر این صورت آنها را صدقه می‌دهم.
راهی عراق شدم و در کنار شط خانه اجاره کردم. پس از چند روز، فرستاده‌ی امام مهدی برای من نامه ای آورد که در آن نشانی دقیق و مقدار اموال بیان شده بود.
با دیدن نامه اموال را به فرستاده امام تحویل دادم. پس از این ماجرا چند روز دیگر در آن خانه ماندم تا اینکه از طرف امام این پیام به من رسید که:« تو را به جای پدرت منصوب کردیم. پس خدای را سپاس بگذار.»

2. علی بن الحسین بن بابویه نامه ای به حسین بن روح نوشت و از او خواست که آن را به امام زمان علیه السلام برساند. در آن نامه از امام درخواست کرده بود دعا کند خدا به او فرزندی عطا کند. امام زمان علیه السلام در پاسخ او مرقوم فرمود:« ما برای تو در پیشگاه خداوند دعا کردیم. به زودی صاحب دو فرزند نیکوکار خواهی شد. »
طولی نکشید که علی بن حسین پدر دو فرزند به نام‌های ابوجعفر و ابو عبدالله شد. ابوجعفر می گفت:« من به دعای صاحب الامر علیه السلام متولد شدم.» و همواره به این موضوع افتخار می کرد.

3. ابو عبدالله بن صالح می‌گوید:
یک سال برای خروج از بغداد از امام مهدی علیه السلام اجازه گرفتم.
امام اجازه نفرمود. 22 روز از حرکت قافله‌ام به سوی نهروان در بغداد گذشت. آن‌گاه امام بعد از 22 روز، به من اجازه خروج از بغداد را داد و برای سلامتی‌ام دعا فرمود. من از بغداد حرکت کردم. از پیوستن به قافله مأیوس بودم، ولی وقتی به نهروان رسیدم با کمال تعجب مشاهده کردم که همسفرانم هنوز در آنجا هستند. کاروان حرکت کرد و من نیز همراه آنان حرکت کردم. در این سفر هیج اتفاق ناگواری برایم رخ نداد.

4. محمد بن هارون همدانی می‌گوید:
من 500 دینار بابت خمس بدهکار بودم و برای پرداخت آن راه چاره ای به نظرم نمی رسید. روزی با خودم گفتم:« من مغازه‌های خود را که 530 دینار خریده ام، در مقابل 500 دینار به امام مهدی می‌دهم.»
به خدا سوگند درباره این تصمیم خود را با هیچ‌کس سخن نگفتم. اما خبردار شدم امام مهدی به محمد بن جعفر چنین نامه نوشته است:« در مقابل 500 دیناری که ما از محمد هارون طلبکار هستیم دکان ها را از او تحویل بگیر.»

منابع:
بحارالانوار، ج51،‌ ص310، حدیث 31 ---------- غیبه الشیخ
بحارالانوار، ج51،‌ ص 306، حدیث 22 ----------- فهرست النجاشی
بحارالانوار، ج51،‌ ص 297، حدیث 13 ---------- کافی و ارشاد

بحارالانوار، ج51،‌ ص 294 ---------- الخرائج

منبع:http://daneshnameh.roshd.ir

عید نوروز با بهترین رمان های سال

---

برای مطالعه در تعطیلات نوروز برخی از رمان هایی را که یکی دو سال اخیر منتشر شده اند و ارزش خواندن دارند به شما توصیه می کنم.

---

عید نوروز و تعطیلات طولانی مدت آن، وقت مناسبی است تا با فراغ بال به طبیعت پناه ببریم و در ضمن لذت بردن از هوای مطبوع بهاری به مطالعه بپردازیم. برای مطالعه در تعطیلات نوروز برخی از رمان هایی را که یکی دو سال اخیر منتشر شده اند و ارزش خواندن دارند به شما توصیه می کنم.

رمان «آلبوم خانوادگی» تازه ترین رمان مجتبی پور محسن یکی از رمان های خواندنی است که سال 91 منتشر شد و بازخورد خوبی در بازار کتاب داشت. این رمان نوعی پیوند میان عکس و روایت است به گفته نویسنده در این رمان فرم روایت اهمیت ویژه ای دارد. گویی راوی در حال بازخوانی تصاویر یک آلبوم خانوادگی برای مخاطبانش است. این رمان توسط نشر زاوش منتشر و به بازار کتاب عرضه شده است.

از رمان های خوب دیگری که در سال 91 منتشر شد و می توان برای تعطیلات نوروز با آن سرگرم شد، رمان «سیب ترش» فرشته نوبخت است. این رمان موضوعات سیاسی و روزمره دهه هفتاد را با تمی عاشقانه روایت می کند. این رمان دارای سه بخش است و زاویه دید هر سه بخش تغییر می کند. رمان سیب ترش توسط انتشارات به نگار منتشر شده است.

از دیگر کتاب هایی که می توان برای مطالعه پیشنهاد داد، رمان  «سوء قصد به ذات همایونی» نوشته رضا جولایی است. این رمان داستان ترور یکی از شاهان قاجار را روایت می کند. این رمان پیش از این در سال 1374 منتشر و به فراموشی سپرده شده بود. نشر افکار سال 91 باز این کتاب را به بازار کتاب عرضه کرد.

«یک رمانس دانشگاهی مرگ بار» نوشته محمود سعید نیا از رمان های تازه منتشر شده ای است که در فضایی متفاوت عرضه شده است. این داستان در فضایی سوررئال یا فراواقعی اتفاق می‌افتد و راوی آن خاطرات گذشته خود را به ویژه در محیط دانشگاه و با شخصیت های آن محیط بازگو می کند. این رمان توسط نشر حرفه هنرمند به بازار کتاب عرضه شد.

اگر خواهان رمان های خارجی و ترجمه شده هستید باید بگویم کتاب «سرگیجه» نوشته ژوئل الگوف یکی از رمان های خارجی بود که سال گذشته از خواندنش بسیار لذت بردم و پیشنهاد می دهم نگاهی به آن بیندازید. این رمان کوتاه درباره شرایط زندگی کارگران یک کشتارگاه است که با بیانی عامیانه و دلنشین زندگی سخت کارگران را در محیطی آلوده به تصویر می کشد. الگوف رمان نویس معاصر فرانسوی است و از او همین یک رمان به فارسی ترجمه شده است. این رمان توسط موگه رازانی و توسط نشر کلاغ منتشر شده است.

همچنین کتاب «افسونگران تایتان» نوشته کورت جونیر ونه گوت ترجمه علی اصغر بهرامی یکی از کتاب های پرفروش سال است. ونه گات با نثر طنز و زیبایی که دارد خواننده را مجذوب خود می کند. بستر این رمان پدیده ای علمی تخیلی و سرشار از صناعات پست مدرن است و پارودی و اتمسفر گروتسک آن ساخته و پرداخته ذهن طنز پرداز و خلاق نویسنده است که جذابیت داستان را دو چندان می کند. این کتاب توسط نشر نیلوفر منتشر شده است.

آثار هاروکی موراکامی رمان های بسیار خواندنی و خوبی هستند که حتما از خواندن آنها پشیمان نمی شوید. رمان بلند او «کافکا در ساحل» یکی از رمان های مشهور دنیا است که توسط نشربازتاب نگار منتشر شده است. اگر وقت خواندن این رمان را در عید نوروز ندارید رمان «نفر هفتم» او را بخوانید.این مجموعه داستان با ترجمه محمود مرادی شامل هفت داستان کوتاه از موراکامی است که در آن ها با زبانی ساده مخاطب خود را وارد دنیای پیچیده شخصیت هایش می کند.

همچنین کتاب «سرزمین گوجه‌های سبز» نوشته هرتا مولر توصیه خوبی است برای آنهایی که به رمان های متفاوت علاقمند هستند.کتاب سرزمین گوجه های سبز با توجه به بینش سیاسی هرتا مولر و قلم شاعرانه اش خواندنی است. این کتاب هم توسط نشر مازیار منتشر شده است.

رمان«اسماعیل» نوشته دانیل کوئین به شما بینش می دهد. این کتاب داستان زندگی انسان و زمین است و این که انسان چگونه و از چه زمانی به خطرناک ترین دشمن این سیاره تبدیل شده است. این رمان دیدگاه های اعجاب انگیزی درباره تمدن بشر مطرح می کند.اسماعیل به خواننده اش این امکان را می دهد تا داستان زندگی انسان بر زمین را با روایتی به کلی متفاوت آشنا کند. این کتاب سال گذشته توسط نشر قطره منتشر شد.

در پایان ده کتابی را که هر فرد باید در طول زندگی اش بخواند فهرست وار معرفی می کنیم.

1- مرشد و مارگریتا/ میخاییل بولگاکف/ نشر نو

2- وداع با اسلحه/ ارنست همینگوی/ انتشارات نیلوفر

3- خداحافظی طولانی/ ریموند چندلر/ انتشارات روزنه کار

4- گتسبی بزرگ/ فیتس جرالد / انتشارات نیلوفر

5- شازده کوچولو/آنتوان دو سنت اگزوپری/نشر هرمس

6- مرگ قسطی/ فردیناند سلین/ انتشارات مرکز

7- رگتایم/ دکتروف/ انتشارات خوارزمی

8- بازمانده روز/ ایشی گورو/نشر کارنامه

9- سلاخ خانه شماره 5 / کورت ونه گات/ انتشارات روشنگران

10- خداحافظ گاری کوپر/ رومن گاری/ انتشارات نیلوفر

منبع:تبیان

بازی شیطان با افکار انسان

---

افكار باطله كه منشأ كارهاى باطل و حرام‏اند گاهى از جانب شیاطین بقلب القاء میشود و گاهى از مردمان ناپاک در هر صورت فقط پناه بردن بخدا از شرّ آنها مصون میدارد.آن كه به سوی افكار پست و پلیدی دعوت می كندشیطان است. كه به آن وسوسه می گوییم.

---

در فرهنگ اسلامی دشمنی و نبرد شیطان و انسان پذیرفته شده است ، نبرد همه جانبه ، نبردی كه در تمام حیات انسان ادامه دارد، او اگر بتواند به صورت سری به زوایای مختلف زندگی بشر دست اندازی می كند و در هیچ كاری او را رها نمی كند ،در تفكر و اندیشه انسان تصرف می كند، تاپرونده حیات انسان بسته شود، سپس با اوست تا او را روانه آتش جهنم نماید و آخرین طعنه خود را بزند. و گفته می شود شیطان به كم ترین شكست انسان هم راضی می شود و برای آن تلاش می نماید، گرچه به حداقل توقف نمی كند و می رود تا او را تا آخرین درجه به خاری و خفت بكشاند. لذا در هر نبرد و مبارزه شناخت راه های نفوذ دشمن، و شناخت مسیر های حملات احتمالی دشمن، لازم است. وهم چنین شناخت اهداف دشمن امر اساسی است؛ و لذا باید دید از نظر قرآن و احادیث این مسیرها كدام است، و چگونه شیطان به این اهداف می رسد، دشمن از چه را ه های وارد می شود، و چگونه آن هارا باید بست .

 

انواع افکار و خیالات انسانی

افکار و خیالاتی که در سر انسان می گذرد را می توان به دو قسم تقسیم کرد :

1) آن كه ما را به سوى خیرات دعوت مى كند كه به آن الهام میگوییم .قرآن مى فرماید:« ولهدیناهم صراطا مستقیما» و آنان را به راه راست، هدایت مى‏كردیم .

2) اما آن كه به سوی افكار پست و پلیدی دعوت می كند شیطان است. كه به آن وسوسه می گوییم. نفس انسان در ابتدای امر قابلیت دریافت هر یک را به طور یکسان دارد و ظهور هر یک از اینها به واسطه متابعت از هوا و هوس و یا برخورداری از ورع و  تقوا ممکن می شود. این دو افکار دائماً در حال آمد و شد و گیر و دار هستند، و دل گاهی منزل شیطان و گاهی منزل لشکر فرشتگان است.

 

قوای نفسانی و امداد جنود فرشته و شیطان

در میان قوای نفسانی قوایی هستند که امدادگر شیطان و قوایی یاری دهنده فرشته ، به عبارت دیگر امیالی که در انسان وجود دارند بسته به نوعشان به شیطان یا فرشه تمایل نشان می دهند.

قوه غضبیه و شهویه و واهمه که در انسان موجود هستند و از سرهنگان و کارفرمایان مملک بدن اند، از آتش است و شیطان نیز از آتش صرف است بنابرایت علاقه شدیدی میان این سه قوه و شیطان لعین وجود دارد، به همین جهت تسلط شیطان بر این سه قوه بیشتر .

اما اگر قوه عاقله انسان امداد کند، دل آدمی محل نزول فرشتگان و الهامات محموده می شود و هر لحظه نوری تازه و هر ساعت فیضی بی اندازه به او می رسد.

وسوسه ابزار نفوذ شیطان

وسوسه به معنى حدیث نفس است یعنى كلامیكه در باطن انسان‏میشود، خواه از شیطان باشد یا از خود انسان در مجمع فرموده: وسوسه با صداى آهسته بسوى چیزى خواندن است‏ فَوَسْوَسَ‏ لَهُمَا الشَّیطانُ لِیبْدِی لَهُما ما وُورِی عَنْهُما اعراف: 20.

«وَسْوَسَ‏ له» یعنى نصیحت و خیر خواهى بنظر او آورد ولى «وَسْوَسَ‏ الیه» یعنى معنا را با صوت خفى باو القاء كرد (مجمع).

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ‏ بِهِ نَفْسُهُ‏ ق: 16. ما انسان را خلق كرده‏ایم و میدانیم آنچه را كه باطنش با او سخن میگوید (از افكارش اطلاع داریم).

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ. مَلِكِ النَّاسِ. إِلهِ النَّاسِ. مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ‏ الْخَنَّاسِ. الَّذِی‏ یوَسْوِسُ‏ فِی صُدُورِ النَّاسِ. مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ‏ وسواس افكار بى‏فائده و مضرّى است كه بذهن خطور میكند (افكار باطل) در جوامع الجامع فرموده: «الْوَسْوَسَةُ و الْوَسْوَاسُ‏: الصّوت الخفىّ».

یعنى: بگو پناه می برم بپروردگار مردم، معبود مردم، حكمران مردم.

(آرى پروردگار خداست، معبود خداست، پادشاه خداست) از ضرر فكر باطل و مخفى كه در سینه‏هاى مردم سخن میگوید.

و آنگاهى از طرف جنّ و شیاطین است كه در دل پیدا می شود و گاهى از جانب مردم. افكار باطله كه منشأ كارهاى باطل و حرام‏اند گاهى از جانب شیاطین به قلب القاء میشود و گاهى از مردمان ناپاک در هر صورت فقط پناه بردن بخدا از شرّ آنها مصون میدارد. آن كه به سوی افكار پست و پلیدی دعوت می كندشیطان است. كه به آن وسوسه می گوییم.

 

چگونگی تسلط شیطان بر نفس انسان

حضرت امام صادق علیه السّلام مى‏فرماید كه: تسلّط نمى‏یابد شیطان بر آدمى و زور نمى‏آورد بر او به وسوسه كردن، مگر در وقت اعراض كردن او از ذكر الهى و سهل‏گرفتن عظمت و بزرگوارى خداى تعالى و غافل شدن از مناهى، و خاطر نیاوردن اطّلاع جناب الهى بر ظاهر و باطن وى، چه، هر كه به ذكر الهى است، و عظمت و بزرگوارى او مركوز خاطر اوست و غفلت ندارد و ملازم اتیان به مأمورات و انتهاء از منهیات است و این‏ها نصب العین او است، شیطان تسلّط به او ندارد و به توفیق الهى از دست او خلاص است. بنابراین زمانی که انسان از خداوند متعال و یاد و ذکر او غافل شود، شیطان مجال جولان در دل او را می یابد و با وسوسه کردن خواطر شیطانی خود او را به ورطه هلاک می کشاند.

ذكر لسان حمد و ستایش و سپاس خداوند است ذكر نفس كوشش و تحمل رنج و مشقت است ذكر روح خوف و رجاء است ذكر قلب راست گوئى و یك رنگى است، ذكر عقل تعظیم و حیاء است ذكر معرفت تسلیم در برابر خداوند و رضا و خوشنودى از زندگى است و ذكر سر لقاء رحمت خداوند و مشاهده جلال و جمال پروردگار است.

راه نجات چیست؟

چنگ در زن، به بند توفیق الهى كه محكم‏ترین بندها است كه آن پناه بردن است به جناب احدیت و اعتراف نمودن به عجز و قصور خود و در هر لحظه بلكه در هر نفس، اظهار افتقار و احتیاج كن به خداى «عزّ و جلّ» تا به لطف او، از چنگ او خلاصى یابى و از دام صید او نجات حاصل كنى. و لمحه‏اى از شرّ او ایمن مباش و از اغواى او فریفته مشو و هر چند طاعت و عبادت تو را، نزد تو جلوه دهد و به انواع و اقسام زینتها بیاراید كه گول او مخور و گوش به سخن او مكن، چرا كه او مى‏خواهد هر كسى را به طریقى از راه ببرد و مانند خود از رحمت الهى محروم‏. از او باید بر حذر بود و گاه باشد كه نود و نه جهات خوبى از براى فریب تو، خاطر نشان تو كند، تا در صدمى، تو را به زمین زند. و گاه باشد كه به این قدر هم اكتفا ننموده، به صد و زیاده از صد هم رساند.حاصل آنكه هر چند شیطان و اعوان او، تو را از راههاى متعدّده فریب دهند تو در مقابل، خلاف او بگو و راه تمكین او به خود راه مده و راههاى فریب او را از خود سدّ كن و ضررى كه مى‏خواهد به تو رساند، عاید به وى ساز تا مغلوب و مقهور تو گردد و منكوب و مخذول تو شود.

در پایان باید گفت ابزار شیطان در گمراهی انسان و دعوت او  به سوی گناه القائاتی است که به نام وسوسه بر دل و جان او جاری می سازد . شیطان آدمی را به سوی مسیری دعوت کرده و این انسان است که در نهایت گوش به وسوسه های او داده و خود را به هلاکت می اندازد.

منبع:تبیان

امسال بهار فاطمی ست!

فصل بهار و رویش دوباره نوید بخش زندگی و نشاط و طراوت است. نوروز از جمله اوقاتی است که انسان می تواند خود را در آیینه ی آن ببیند و به کارنامه ی یکساله ی خود نمره ای عادلانه و منصفانه دهد.

این رویش سبز یک بار دیگر بر ما می رسد و فرصت ارزیابی و بازنگری را به ما ارزانی می کند. امسال این رویش و دگرگونی طبیعت همزمان شده است با ایام شهادت بانوی بهشتیان و اسوه ی بی بدیل زنان و مردان حضرت فاطمه زهرا(علیهاالسلام). حضرت فاطمه (سلام الله علیها) صرفا الگوی زنان و دختران نیست. او الگوی همه انسانها است. در رفتار و شخصیت آن بانوی فضیلتها و خوبی ها نکاتی آشکار و نهان وجود دارد که عقل را از انسان می رباید و آدمی را از دریای کرامتهای صدیقه کبری(سلام الله علیها) مدهوش می کند.

کوتاه بگویم فاطمه اسوه ای است برای همه ما حتی امامان. براین جمله نورانی امام عصر(عج) نیک بنگرید:" و فی ابنة رسول الله اسوة حسنة" ؛ و دختر رسول خدا برای من الگوی نیکویی است.

در حدیثی از وجود گرانقدر امام عسگری (علیه السلام) می خوانیم:

"نحن حجج الله علی خلقه وجدتنا فاطمة حجة الله علینا ؛ ما اهل بیت حجت خدا بر بندگانیم و جده ما فاطمه حجت خدا بر ماست".

این روایات و دهها روایت دیگر نشان از عظمت و رفعت مقام صدیقه کبری(سلام الله علیها) دارد. پیامبر خدا می‌فرمایند زمانی که صحرای محشر برپا می شود و دادگاه عدل الهی اقامه می گردد از جانب خدای متعال به زهرای اطهر(علیهاالسلام) خطاب می شود که ای فاطمه از من درخواست کن تا به تو عطا نمایم و از درگاه من آرزویی بنما تا تو را راضی کنم. حضرت زهرا(سلام الله علیها) در پاسخ این خطاب الهی عرضه می دارد:

"خدایا آرزوی من تویی بلکه بالاتر از آرزوی من هستی. از تو درخواست می کنم که دوستداران من و دوستداران فرزندان مرا با آتش نسوزانی. در این هنگام پروردگار عالم به عزت و مقام خود سوگند می‌خورد که هرگز دوستان تو و دوستداران عترت تو را به آتش دوزخ نخواهم سوزاند."(بحارالانوار، ج 27 ص140)

برخی تصور می کنند عظمت مقام صدیقه کبری(علیهاالسلام) صرفا به عبادتهای طولانی و یا خوب شوهرداری کردن او برمی گردد. اما فاطمه زهرا (سلام الله علیها) جایگاهی والاتر از آن دارد. منزلتی همچون حقیقت شب قدر. امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:

هر کس فاطمه(سلام الله علیها) را بشناسد مانند کسی است که حقیقت شب قدر را درک کرده باشد (بحارالانوار، ج 23، ص67)

امام پنجم حضرت باقرالعلوم(علیه السلام) او را ولی همه آفرینش معرفی می کنند.

می فرمایند:

اطاعت حضرت فاطمه زهرا(علیهاالسلام)، بر همه مخلوقات خداوند از جن و انس و پرنده و درنده، پیامبران و فرشتگان، واجب بوده است.(دلایل الامامه، س 28)

اینها تنها گوشه ای از اقیانوس بی کران پاکی و بزرگی اوست. مدح کننده اصلی حضرت زهرا(سلام الله علیها) خود خداست. او کوثر قرآن است.

تقارن سال نو با شهادت مظلومانه آن حضرت نباید ما را از گرامیداشت نام مطهر او غافل نماید. نباید با برنامه هایی که مقام رفیع او را کم‌رنگ می کند خدشه ای به جایگاه او وارد کنیم. فاطمیه برای ما شیعیان و فرزندان حضرت زهرا (سلام الله علیها) تا ابد فاطمیه خواهد ماند و تقارن آن با هیچ مناسبتی ما را از التیام بخشیدن به قلب داغدار فرزندش امام عصر(ارواحنا فداه) باز نخواهد داشت.

منبع:تبیان

چطور مجرد ها مرتکب گناه نشوند !

به گزارش پارس

مردان مجرد

جوان مجرد که امکان ازدواج ندارد و فشار زیادی متحمل می‌گردد، چه کند که مبتلا به زنا یا اسمتناء نگردد، چگونه می‌توان با وسوسه‌ها مبارزه کرد؟

مشکل ازدواج مشکل یک فرد خاص نیست بلکه مشکل میلیون ها جوان اعم از دانشجو و غیر دانشجو است که حل آن هم نیاز به کارهای فرهنگی مناسب، تأمین بودجه هنگفت، حل مسأله اشتغال و ده ها مسأله دیگر دارد و این کارها نیازمند زمان و کارهای کارشناسی صحیح می باشد که طبعا حل کامل آن در مدت زمان کوتاه چیزی شبیه معجزه است.

البته ممکن است هر کسی فکر کند فقط افراد نادری مثل او این حالت شدید شهوانی را دارند در صورتی که اینچنین نیست همه جوانان این نیاز جنسی را دارند.

شهوت جنسی یکی از نیازهای ضروری رشد جسم است که از یک سو ارضای آن لذت شدیدی دارد و از سوی دیگر سرکوب یا اِعمال ریاضت و سختی به آن، آثار سوء و تخریبی شدیدی بر جسم، روان، روح، اعصاب، اخلاق و حتی دین انسان وارد می‌کند.

عقل سالم در بدن سالم است. و بدن سالم، بدنی است که نیازهایش به موقع، بر اساس برنامه هدفمند و از طریق درست برآورده شود. نه کسی حق دارد [و نه کار درستی است] که آن قدر مشغول نماز و روزه و ذکر گردد که حیات دنیوی، بدن و نیازهایش را فراموش کند و نه کسی حق دارد [و نه کار درستی است] که آن قدر متوجه حیات دنیا و ارضای نیازهای شهوانی گردد که خودش، راهش، کمالش و آخرتش را فراموش کند. لذا فرمود:

«‌زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَ الْبَنِینَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِکَ مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ» (آل عمران، ۱۴)

ترجمه: دوستى خواستنی‌ها[ى گوناگون] از زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سیم و اسب‏هاى نشاندار و دام‌ها و کشتزار[ها] براى مردم آراسته شده [لیکن] این جمله مایه تمتع زندگى دنیاست و [حال آنکه] فرجام نیکو نزد خداست.

بهترین و سالم‌ترین راه ارضای شهوت جنسی (چه برای زن و چه برای مرد) که سبب کمالات جسمی، روانی، روحی و معنوی گردد، همان ازدواج است. منتهی، نظم لازم برای ازدواج به موقع را کنار گذاشتیم، توصیه‌ها و ملاک‌های اسلام را نادیده گرفتیم، ملاک‌های شخصی، قومی، عادتی، غربی، چشم و هم چشمی و باورهای غلط را جایگزین نمودیم و حال که دچار مشکل شده‌ایم از اسلام می‌پرسیم که پس ما چه کنیم؟!

پس چه کنیم؟

ارضای به موقع و درست غریزه شهوت از طریق ازدواج، بهتر‌ین راه و بهترین کار است. لذا فرمود دختران خود را زود شوهر دهید و برای پسران خود زود زن بگیرید – ازدواج خدا آسان قرار داده، پس شما سختش نکنید. اما ما (فرهنگ دست‌ساز غالب بر جامعه) همه حلقات یک زنجیره به هم پیوسته را شکافته‌ایم، و وقتی به حلقه شهوت جنسی که می‌رسیم، معطل و تحت فشار می‌ماینم و می‌گوییم: پس چکار کنیم؟! پاسخ منطقی این است که «یا اصلاح کنید و یا عواقبش را متحمل گردید.»

کار ما (جامعه) مثل این است که کسی احساس گرسنگی کرده باشد و ضرورت رفع این نیاز که اگر باقی بماند منجر به بیماری یا حتی مرگش می‌شود را درک کرده باشد، اما برای تهیه غذا، به جای نان، برنج، گوشت، لوبیا، روغن یا …، پاره آجر، قطعه آهن، کمی طلا و نقره، مقداری چرم و پشم گوسفند را در ظرف ریخته باشد، به آن هم نرسیده باشد تا آبش تمام شود و به قطعات داغ و بد بو منجر گردد، سپس بگوید: پس من حالا چه کنم؟ چه غذایی و چگونه بخورم؟!

بهترین و سالم‌ترین راه ارضای شهوت جنسی (چه برای زن و چه برای مرد) که سبب کمالات جسمی، روانی، روحی و معنوی گردد، همان ازدواج است. منتهی، نظم لازم برای ازدواج به موقع را کنار گذاشتیم، توصیه‌ها و ملاک‌های اسلام را نادیده گرفتیم، ملاک‌های شخصی، قومی، عادتی، غربی، چشم و هم چشمی و باورهای غلط را جایگزین نمودیم و حال که دچار مشکل شده‌ایم از اسلام می‌پرسیم که پس ما چه کنیم؟!
ازدواج‌های ثبت نشده

چاره‌ها و بایدها و نبایدها؟

گرچه مشکلات گوناگون جامعه مانع ازدواج به موقع جوانان عزیز مى‏ شود ولی در عین حال با کاهش سطح توقعات و انتظارات و پرهیز از تشریفات غیر ضرورى و کنار گذاشتن بعضى رسومات فرهنگى و اجتماعى منفى، به تأخیر انداختن مراسم عروسى در دوران نامزدى و عقد و بعضى تدابیر دیگر مى‏توان از مشکلات مادى واقتصادى که فراروى بسیارى از جوانان مى‏ باشد نجات یافت.

خداوند در قرآن کریم مى‏ فرماید: «کسانى که تنگ دست مى‏ باشند دلهره فقر و عدم امکانات مادى نداشته باشند که از ناحیه فضل و رحمت خاص خداوندى در امر نکاح وازدواج کمک خواهد شد»
وعده ی خداوند را جدی بگیریم

وعده خداوند قطعى است و کسى نمى‏ تواند به آن بدبین باشد . پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) نیز مى‏ فرماید: «اگر کسى به این مطلب اعتقاد نداشته باشد به خداوند سوء ظن دارد آن ظلم و گناه بزرگى است»

در درجه اول سعى کنید با تدابیرى امر ازدواج خود را تسهیل کنید و موضوع را با والدین خویش مطرح کنید و از خداوند متعال کمک بخواهید و دعا کنید هم اسباب مادى ازدواجتان فراهم شود و هم همسرى قانع و شایسته که بتوانید در مشکلات مادى نیز شما را یارى کند به شما عطا نماید این از فضل و رحمت خداوند به دور نیست بلکه بسیار سهل و آسان است. نباید به دلیل فقر و عدم امکانات مادى، اخلاق و ارزش‏هاى معنوى را از دست داد و با انجام بعضى کارها تمام قواى جسمى، روحى و روانى خود را نابود کرد و دچار عواقب سوء و پیامدهاى جبران‏ناپذیر آن شد.

پس بنابراین در شرایط کنونی لازم است که اولاً خود جوانان در این عرصه تحولی ایجاد کنند و این سنّت‌ها و باورهای غلط را در خود و خانواده بشکنند. ثانیاً والدین اصرار بر این ملاک‌های غلط ننمایند و بیشتر مساعدت کنند، ثالثاً جوانان سعی کنند که دست کم غریزه شهوت را با تحریکات کاذب، مانند: بد حجابی (چه دختر و چه پسر)، جذبه خیابانی، چشم نوازی، روابط کم یا زیاد آزاد، تماشای عکس و فیلم و … تحریک نکنند تا فقط همان نیاز و فشار طبیعی که قابل کنترل است باقی بماند.

وعده خداوند قطعى است و کسى نمى‏ تواند به آن بدبین باشد . پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) نیز مى‏ فرماید: «اگر کسى به این مطلب اعتقاد نداشته باشد به خداوند سوء ظن دارد آن ظلم و گناه بزرگى است»

اگر گفته شد که هیچ کدام این کارها نمی‌شود، حالا بگویید چه کنیم؟ دیگر پاسخی ندارد. مثل این است که به

پزشک بگویند: هیچ یک از دستورالعمل‌هایت را اجرا نمی کنیم، ولی بگو چگونه بهبود یابیم؟!

معلوم است که اگر راه حلال بسته شود، راهی جز حرام باقی نمی‌ماند. اگر ازدواج (چه دائم و چه موقت) صورت نپذیرد، راهی جز الیعاذ بالله زنا، استمناء یا ریاضت، که هر سه حرام است، باقی نمی‌ماند.
کنترل مثبت غریزه

غریزه جنسى اگر با ازدواج مهار نگردد، مطلوب‏ترین راه تسلط بر آن، کنترل مثبت است و آن پرهیز از صحنه‏ ها و کارهایى است که به تحریک این غریزه مى‏انجامد.

این نوع از کنترل، که در حقیقت جنبه‏ى پیشگیرى دارد هم راحت است و هم بى‏زیان و بلکه مفید و راحت است، زیرا در این صورت همچون وسیله نقلیه‏اى است با سرعت معمولى و قانونى که در مواجهه با خطر، مهار آن زحمت چندانى ندارد و بى‏زیان است، زیرا با این حال کنترل غریزه فشارى بر جسم و روان تحمیل نمى‏ کند تا به آن صدمه‏اى وارد شود و مفید است چون موجب مى‏ شود مغز و اعصاب و قواى بدن در حالت عادى به سر برند و تعادل روانى شخص محفوظ بماند وانرژى و سرمایه‏هاى جسمى و روحى او بیهوده مصرف نشوند. برخلاف ماشینى که با سرعتى بسیار فراتر از حد شناخته شده و معمول خود سیر مى‏ کند که چه بسا به کلى اختیار آن از دست صاحبش بیرون رفته و مصیبت‏هایى به بار آورد و کنترل آن هم در صورت تحقق، صدها زیان و رنج و زحمت و اضطراب براى وسیله و صاحب آن به همراه دارد.

خداوند در قرآن کریم مى‏ فرماید: «باید کسانى که قدرت و وضعیت مساعد براى ازدواج ندارند عفت پیشه کنند»

منبع : تبیان

4راهکار کاربردی و مهم برای تحول اساسی در قلب و روح

---

به بهانه رسیدن سال نو نوروزی دیگر ،و برای داشتن نوروزی دیگرگونه و تحول آفرین از  حجت الاسلام سرلک خواهش کردیم در محل مۆسسه فرهنگی اطلاع رسانی تبیان حضور یابند تا از محضرشان بخواهیم برای ما بفرمایند که چه کنیم نوروزی متفاوت داشته باشیم ؟بهترین شوینده ها را برای شستن لکه ها و تیرگی های وجودمان به ما معرفی کنند ،و همچنین راهکارهایی برای تداوم دعاهایی لحظه تحویل سال و تبلور آن در رفتارمان ارائه بفرمایند .

طی این گفتگوی صمیمانه ایشان به نکات طلایی و کاربردی اشاره فرمودند باشد که به کار گیریم و سال 92را متفاوت با سالهای دیگر آغاز کنیم و إن شاء الله نقطه عطفی باشد برای دنیا و آخرتمان .

---

سوال: حاج آقا نوروز که نزدیک می شه یک جنب و جوشی بین مردم به راه می افته و خانه تکانی می کنند شرایط زندگی رو سعی دارند عوض کنند؛ می خوایم ببینیم چه کنیم که روحمون روهم یه صفایی بدیم و آستانه سال نو و اینکه چگونه وارد سال نو شویم با تحولی در وجود!

ببینید: نوروز یک نماد و  یک روز سمبلیک محسوب می شود با نوروز روزیه که می گویم زمین یک دور کامل به دور خورشید چرخیده است و این در هر لحظه که مبدأ بگیریم، این چرخش تکرار همان لحظه است بنابراین هر روز نوروزه؛ هر روز روز جدیدی است. هر روز که صبح می دمد یک روز جدید است.

طبق فرمایش خداوند متعال «انسان هر گاه که می خوابد ما روح او را می گیریم و وقت بیداری دوباره به او بر می گردانیم» بنابراین هر روز که ما بیدار می شویم گویی که ما متولد شده ایم.

«عارفان به هر دمی دو عید کنند     عنکبوتان مگس قدید کنند»

 

هر روز یک تولد دوباره است برای مۆمن. به همین خاطر گفته اند مۆمن دو روزش مساوی نیست. هر کسی دو روزش مساوی باشه این مجنون است.

اگر بتوانیم نگاهمان را تغییر دهیم و هر روز را یک نوروز و روز نو ببینیم این خود یک موفقیت بزرگی است چون می بینیم که خداوند با دادن این فرصت دوباره نفس کشیدن؛ به ما می گوید که دوباره به تو زندگی داده ام و دوباره تو متولد شده ای؛ دوباره این سیاه مشق های تو را گرفتم و کاغذ سفید به تو دادم؛دوباره امروز را بنویس، امروز را خودت باش.

هر روز باید نو باشد، و این نو بودنش را هم ما خودمان تصمیم می گیریم منتها ما ایرانی ها خوش سلیقگی به خرج داده ایم در تمدن فاخر و سرشاری که داریم روز اول بهار را به عنوان نوروز نمادین گرفته ایم؛ مثل شب قدر که همیشه می تواند شب قدر باشد؛ منتهی 3 شب را قدر می دانیم و إلا هر شب می تواند شب قدر و هر روز می تواند برای ما نوروز باشد؛ و انسان در نوروز به این می رسد که همه چیز نو است، همه چیز جدید است ما بیشتر از یک بار نمی توانیم با یک پدیده رو به رو شویم و به تعبیر فلاسفه در یک (رودخانه دوبار نمی توان قدم گذاشت) چون هم آن آب تغییر کرده هم ما عوض شده ایم پس چکار کنیم که متحول شویم؟

باید دقت کنیم که همه عالم در حال تغییره آه از این جور و تطاول که در این دامگه است «نو ز کجا می رسد کهنه کجا می رود؟» همه چیز در حال نو شدن هست. و این نگاه سکون و راکدی و خمودی و ... را از انسان می گیرد، انسان را به خروش وادار می کند. به قول مولوی «وان های و هوی و نعره مستانم آرزوست» انسان را به های و هوی و خروش می آورد.

 چرا؟ چون خود این احساس باعث نو شدن ما می شود چون ما از خودمان و عالم اطرافمان یک تعریف جدید خواهیم داشت.

پس چه کنیم؟

1- درک کنیم که نوروزه؛ و اینکه در روایت آمده که امام زمان در نوروز ظهور می کنند معانیش معین است. که همه چیز را نو می کنند، همه می فهمند که همه چیز در حال تغییره. و همه چیز جدید می شود.

و این گاهی مهم و جدی و اساسی است؛ به طبیعت هم که نگاه می کنیم می بینیم که همه چیز جدید شد و نو شد. و از اسامی خداوند متعال هم "بدیع" است و به معنای اینکه همه کارهای خدا جدید و تازه است.

2- برای تحول جدی در وجودمان؛ باید ببینم که همه این تحولات و تغییرات و تابستان و زمستان ها همه برای این است که انسان به تحول برسد؛ چون خداوند عالم را به محوریت انسان تعبیر کرد همه چیز را برای ما آفریده است. هم آنچه در آسمان ها و زمین است خلقشان برای انسان است! و روز نو و نوروز انسان زمانی است که این تحول را دست مایه بگیرید تا به تحول در درون خودش برسه، و دعای سال تحویل که می گوییم «خدایا حال ما به بهترین حال تغییر بده» این همان تحول است. دین یعنی به این نتیجه رسیدن که من باید تغییر کنم و به تحول برسم.

من باید تازه شوم. در این زمان است که عید را با تمام وجود می توان لمس کرد.یعنی حس کردن اینکه همه این مهمانی به افتخار من برگزار شده، من مهمان ویژه خدایم.

3- نکته سوم این است که برای این تحول چاره ای نداریم مگر اینکه بدانیم صاحب این خانه دل ما خداست؛ از چه طریقی؟! از طریق نیایش و راز و نیاز، و اولیاء که همه روزهایشان نوروز است، مدام در حال نیایش و دعا هستند. این دعای تحویل سال ببینید چقدر مضامین بلند و والایی دارد؛ «ای گرداننده شب ها و روزها، ای تغییر دهنده سال ها...)بیا و کاری کن، به این روزهای نو که تو همه چیز را تغییر دادی اکنون حال مرا عوض کن.

 

در راه این تحول، تکلیف دل های تیره و آلوده چیه؟ با چه شوینده هایی این تیرگی ها رو می بره؟

1- بهترین شوینده در درجه اول «استغفار» است؛ تیرگی محصول میل به غیر خدای متعال است و ما به غیر خدا میل پیدا می کنیم و در بند اون می مونیم به تعبیر قرآن مجید سنگین می شیم. مولوی تمثیل زیبایی دارد می گوید: باران که از آسمان میاد خیلی زلاله وقتی به زمین می رسه به خاک زمین میخوره گل آلود می شه دوباره باید خورشید به اون بزند گل و لاش بره، سبک که شد بره بالا و ابر بشه . اون خورشید، استغفاره، میگه خدایا من زورم به این تیرگی های خودم نمی رسه تو منو سبک کن؛ هیچ تیرگی ای نیست مگر اینکه با استغفار حل می شود.

و استغفار کسانی که تیرگی هاش زیاد شده تبری از دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) است چون آن ها منشأ تیرگی ها هستند آن ها کسانی هستند که سد راه مردمان به سمت خداوند متعال شدند همان هایی که جریانات اجتماعی را از مدارش منحرف کردند. مهم ترین استغفار هم تبری از دشمنان اهل بیت است.

2- در میدان رفتار هم خیرخواهی نسبت به مردم است. که خیلی موثر است؛ تیرگی ها محصول و غفلت از خدا توجه انسان به خودشه، وقتی که انسان خیرخواهی می کنه از خودش جدا شده و دوباره وسعت پیدا می کنه و بزرگتر  می شه از خودش، مثلاً در ایام عید فقرا؛ مستمندان؛ کودکان بی سرپرست مریض ها و درمانده ها و ... که در سیره رسول خدا (صلی الله علیه واله وسلم) هم هست که در قافله ها عقب قافله حرکت می کردند که به درمانده ها و ضعفا کمک کنند. این ها خیلی به انسان وسعت و صفای باطن می دهد. عفو و صفح [که صفح از عفو هم بالاتر است یعنی نه تنها از دیگری می گذرد که در حق او بخشش هم می کند] مثل خداوند متعال که دوباره به ما فرصت می دهد همه بدی ها و کم و کاستی های ما را نه تنها می بخشد که فرصت دوباره هم به ما می دهد، این صفح خداست؛ و این امکان مجدد برای انسان است که خیلی جا نمونه، این نکته خیلی مهم است چرا که نتیجه آن در سرنوشت و عاقبت ما خیلی مهم و پر رنگ است، در روایت هم داریم که هنگامی که نامه اعمال ما را می دهند می بیند یک سری گناه در آن ثبت شده که شخص مرتکب آن نشده اعتراض می کند که خدایا این ها برای من نیست؛ جواب می دهند بله تو مرتکب نشدی اما در فلان جا باید فلان کمک را می کردی و نکردی در نتیجه اتفاقات دیگری رقم خورد مثل اتفاقی که می تواند جلوی فقر، دزدی، خیانت و ... را بگیرد.

در این زمینه ما باید دست گشاده ای داشته باشیم و البته این را باید از خانواده و نزدیکان شروع کرد؛ گاهی که بحث از اتفاق و سخاوت می شود ذهن راه دور رفته و دنبال نیازمندان ناآشنا می گردد در صورتی که اولویت با خانواده و نزدیکان است. خانواده شیعه باید کانون مهرورزی و مظهر عشق باشد. نوروز فرصتی است برای این که ماجرای خانواده و سنت های نیکوی آن مثل دید و باز دید عیدی دادن و عیدی گرفتن و ... بازتعریف شود. و خانواده دوباره بنایش را تحکیم کنند بزرگترها سعی کنند عیدی بدهند و این فرخندگی را به کوچک ترها انتقال بدهند.

متأسفانه این روزها دید و بازدیدها هم دید و بازدیدهای سازنده و نوشونده ای نیست؛ در بازدیدها بچه ها حضور ندارند چون تمایلی ندارند چون حس نمی کنند که برای کسی حضورشان مهم است بزرگ ترها درگیر مباحث ها حاشیه ای و کلیشه ای است. مسائل اقتصادی و سیاسی و... و این آفت خانواده ها و سنّت های پسندیده است و بزرگ تر ها باید مدیریت کنند.

3- مودت اهل بیت (علیهم السلام ) خود یکی از قوی ترین شوینده هاست؛ در این زمینه یک نقش مهم را صلوات بر معصومین (علیهم السلام) در ابراز ارادت و مودت با ایشان دارد.

4- یکی از مهم ترین و تأثیر گذارترین شوینده ها اشک بر اهل بیت و بر امام حسین (علیهم السلام) است که در روایت داریم که اشک بر ابا عبدالله (علیه السلام) یک قطره اش آتش جهنم را خاموش می کند و آتش جهنم یعنی همه تیرگی ها، مردم هم بحمدالله یکی از مکان هایی که انتخاب می کنند زیارتگاه هاست. برای انس و الفتی که با اهل بیت دارند.

معمولاً ما در لحظه تحویل سال یک حالت عرفانی داریم و هم زبان با دعای سال تحویل عهد و پیمان های با خدای خودمان می بندیم چه کنیم که این حال خوب و این قول و قرارها تداوم داشته باشند و در رفتار ما خودشان را نشان بدهند؟!

نکته ای که در اینجا توجه جدی می طلبه اینکه یادمان باشد که هیچ عمل خیری از بین نمی رود هر عملی می ماند و اگر خیر باشد از آن نورانیت و پاکی زایش می شود ولو یک تبسم باشد بنا همه نیست ما یادمان بماند؛ و این همان تأکید قرآن کریم است که می فرماید « مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ » این هست و وجود دارد و این دعای ما تا ملکوت می ماند و نور می دهد.

حال باید چه کنیم که این نورانیت بماند و با نورانیّت های دیگر کامل شود؟

اگر کسی زیارتی رفته و کار بدی کرده نباید بگوییم زیارتش تباه شد و... نورانیت آن زیارت در جای خود است و ظلمت این کار بد در جای خود، باید کاری کرد. یک عده لجوج  و کافر پیشه اعمالشان به کلی حبط می شود. بقیه کار خیرشان همیشه زنده است و نور می دهد.

و اگر یک کار بد انجام شود تا زمانی که پاک نشود تأثیر ظلمانی خودش رو در ذهن و زندگی یک شخص خواهد داشت مثلاً اگر قرضی داشته باشیم و نخواهیم آن را پس بدهیم این بدهکاری تا روزی که هست ظلمت و تیرگی در زندگی ما ایجاد می کند؛ باید آن دین ادا شود تا این ظلمت از بین برود و به همین ترتیب است تعبیری گناهان.

 

چه کنیم که این دعا در زندگی ما جاری شود؟!

باید به مضامین معرفتی آن توجه کرد؛ اینکه بدانیم در حال نو شدن هستیم و این خودش سرمشق گرفتن از این دعاهاست یکی دیگر هم تداوم، در عمل است، کلی که ادامه پیدا کند بهتر از یک چیز زیاد است که دوامی نداشته باشد؛ یک کار خیر باید تداوم داشته باشد؛ یک دم غفلت جایز نیست شاعر می گوید که:

یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشیم          شاید که نگاهی کند آگاه نباشیم!

 

غافل نبودن و متذکر بودن بسیار شیرین است و این ذکر گفتن ها انسان را گسترش می دهد انسان را به آرامش می رساند.

یک راه تداوم که در روایتی از امام صادق (علیه السلام) هم آمده این است که بعد از کار خیر کار بد انجام نشود.

یکی از کارهای دیگر که در حسن رفتار ما تأثیر بسزایی دارد ارادت و یاد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه شریف) است و اعلام چشم انتظاری به ایشان، که: ما دلمان می خواهد با شما عید کنیم و از شما عیدی بگیریم به هر حال امام زمان پدر امت هستند. باید ما به ازای دعایی و محبتی به ایشان توجه داشته باشیم گفت «نوروز من آنجاست که محبوب من آنجاست».

به امید سالی خوب و سرشار از موفقیت و معنویت برای همه هموطنان عزیزمان،إن شاء الله که در سایه عنایت ائمه معصومین علیهم السلام همیشه سالم و سعادتمند باشید.

منبع:تبیان

الو ... الو... سلام

كسي اونجا نيست ؟؟؟؟؟

مگه اونجا خونه ي خدا نيست؟

پس چرا كسي جواب نميده؟

يهو يه صداي مهربون! مثل اينكه صداي يه فرشتس ، بله با كي كار داري كوچولو؟

خدا هست؟ باهاش قرار داشتم... قول داده امشب جوابمو بده.

بگو من ميشنوم . كودك متعجب پرسيد: مگه تو خدايي ؟ من با خدا كار دارم ...

هر چي ميخواي به من بگو قول ميدم به خدا بگم .

صداي بغض آلودش آهسته گفت يعني خدام منو دوست نداره؟؟

فرشته ساكت بود ، بعد از مكثي نه چندان طولاني : نه خدا خيلي دوستت داره مگه كسي ميتونه تو رو دوست نداشته باشه؟؟

بلور اشكي كه در چشمانش حلقه زده بود با فشار بغض شكست وبر روي گونه اش غلطيد وباهمان بغض گفت :اصلا اگه نگي خدا باهام حرف بزنه گريه ميكنما...

بعد از چند لحظه هياهوي سكوت ؛

بگو زيبا بگو، هر آنچه را كه بر دل كوچكت سنگيني ميكند بگو..

ديگر بغض امانش را بريده بود بلند بلند گريه كرد وگفت:خدا جون خداي مهربون، خداي قشنگم ميخواستم بهت بگم تو رو خدا نذار بزرگ شم تو رو خدا...

چرا؟اين مخالف تقديره چرا دوست نداري بزرگ بشي؟

آخه خدا من خيلي تو رو دوست دارم قد مامانم ، ده تا دوستت دارم .اگه بزرگ شم نكنه مثل بقيه فراموشت كنم؟

نكنه يادم بره كه يه روزي بهت زنگ زدم ؟ نكنه يادم بره هر شب باهات قرار داشتم؟ مثل بقيه كه بزرگ شدن و حرف منو نمي فهمن.

مثل بقيه كه بزرگن و فكر ميكنن من الكي ميگم با تو دوستم مگه ما باهم دوست نيستيم؟ پس چرا كسي حرفمو باور نميكنه؟ خدا چرا بزرگا حرفاشون سخت سخته؟ مگه اينطوري نمي شه باهات حرف زد...

خدا پس از تمام شدن گريه هاي كودك:آدم ، محبوب ترين مخلوق من ... چه زود خاطراتش رو به ازاي بزرگ شدن فراموش ميكنه... كاش همه مثل تو به جاي خواسته هاي عجيب من رو از خودم طلب ميكردند تا تمام دنيا در دستشان جا ميگرفت

كاش همه مثل تو مرا براي خودم ونه براي خودخواهي شان ميخواستند . دنيا براي تو كوچك است ...

بيا تا براي هميشه كوچك بماني وهرگز بزرگ نشوي ...

كودك كنار گوشي تلفن، درحالي كه لبخند برلب داشت در آغوش خدا به خواب فرو رفت

منبع:arameshdaroon.blogfa.com.

. اگر به خاطر خدا از لذتی بگذری...

یادم نیست کجا خوندم، ولی حدیثی بود به این مضمون: اگر به خاطر خدا از لذت حرامی بگذری، مطمئن باش که خدا بهتر از اون رو یه روز بهت می ده.

یه همچین چیزی بود. اگر کسی اصل حدیث رو می دونه، حتما توی قسمت نظرها بگه.

بعضی اوقات توی زندگیش، آدم بعضی چیزها رو لمس می کنه. درک می کنه. یعنی دیگه نیازی به استدلال و بحث و جدل نداره. مثل این که شما یه گل می بینی و لذت می بری. دیگه بحثی نداری سرش. یا این که وقتی هوای خنک می وزه سردت می شه. لزومی به توضیح نداری توی این لحظات. اون واقعیت رو حس کردی.

این مضمون -که اگر برای خدا از چیزی بگذری، بهترش رو بهت می ده- برای من ثابت شده. چند مرتبه توی زندگی، با تمام وجود حس کردم. اون هایی که تجربه کردن، می فهمن چی دارم می گم. اونایی هم که نمی دونن، خوب، امتحانش کنید!

یک بار هم که شده برای خدا لذت ناپسندی رو بذارین کنار. نه برای پدر و مادرتون. نه برای خودتون. نه برای هیچ کس دیگه ای. فقط به خاطر این که خدا گفته "نکن" شما هم "نکنین". به همین سادگی.

* * *

همین امسال توی ماه رمضون یه لذت حرام رو گذاشت کنار...

الان که هنوز دو هفته هم از اتمام ماه رمضون نگذشته، خدا هزار برابر اون لذت رو به صورت حلال گذاشته توی کاسش! لذت زایدالوصفی که واقعا نمی دونه چه طور وصفش کنه. لذتی که هر چه قدر بیشتر بهش فکر می کنه، کمتر درکش می کنه. امروز وقتی می خواست نعمت رو توضیح بده، زبونش انگار بند اومده بود. می گفت: نمی دونم... خدایا شکرت. متعجبم از کار دنیا. یعنی واقعا می شه؟ این طوریه؟ یعنی اون تصمیم من انقدر ارزش داشته؟

* * *

اصلا نیاز نیست آدم عارف باشه یا مومن باشه یا خفن باشه برای این که این روش جواب بده. یک فرمول خیلی سادست انگار! از لذتت بگذر، تا خدا بیشترشو بهت بده. البته البته البته، اگر آدم از لذت بگذره "برای این که بهترشو بگیره" نمی دونم جواب می ده یا نه. اون که واقعا بدون هیچ چشمداشتی به لذت بالاتر از لذت ها گذشت، خدا هم مطمئنم داره الان بهش نعمت افزون می ده.

منبع:http://301040.blogsky.com

فرا رسیدن عید نوروز مبارک باد

فرا رسیدن سال نو 1392 خورشیدی ، عید باستانی ایرانیان بر تمامی ملت بزرگ و هموطنان ایران زمین و جامعه ورزش کشور مبارک باد. امام صادق علیه السلام می‌فرماید: نوروز روزی‌ست که در آن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برای حضرت علی علیه السلام در غدیر خم پیمان گرفت و آنانکه آنجا بودند به ولایت آن حضرت اقرار کردند و خوشا به حال کسی که آن را نگه‌داشت و بدا به حال کسی که آن را زیر پا نهاد. نوروز روزی‌ست که در آن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضرت علی علیه السلام را با وادی جنیان مواجه کرد و از آنان میثاق گرفت. نوروز روزی‌ست که در آن علی علیه السلام در جنگ نهروان پیروز گشت نوروز روزی‌ست که در آن قائم ما اهل بیت ظاهر می‌شود و خداوند او را بر دجال پیروز می‌سازد و نوروزی نیست که ما در آن منتظر فرج نباشیم چرا که آن روز از برای ماست. ایرانیان آن را نگاه داشتند اما شما آن را از بین بردید. و این [نوروز] اولین روز سال [برای] ایرانیان است. معلی می‌گوید: حضرت [این مطالب را بر من] املاء کردند و من نوشتم. و نیز معلَّی می‌گوید: در صبحگاه نوروز خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم امام برمن فرمودند: معلی! آیا می‌دانی امروز چه روزی‌ست؟! عرض کردم: نخیر، ولی [همین‌قدر می‌دانم] روزی‌ست که ایرانیان آن را روز بزرگی می‌دانند و گرامی‌اش داشته و در آن روز بر هم تبریک می‌گویند. امام فرمودند: قسم به خانه خدا که این روز برای امر بزرگی است که آن را برایت شرح می‌دهم تا بدانی. عرض کردم: یادگیری این مطب برایم دوست‌داشتنی‌تر از این است که عمری جاودان یابم؛ خداوند دشمنان شما را نابود سازد. امام فرمودند: معلی! نوروز روزی‌ست که خداوند در آن از انسان پیمان گرفت که او را بپرستند و برایش شریک قائل نشوند و به دین فرستادگانش گروند. نوروز روزی‌ست که خورشید برای اولین بار طلوع کرد و بادهای بارور ساز وزید و گلهای زمین آفریده شد. نوروز روزی‌ست که کشتی حضرت نوح [که سلام خدا بر پیامبر ما و خاندانش و بر او باد] [بعد از طوفان ] بر فراز کوه جودی ساحل گرفت. نوروز روزی‌ست که فرشته وحی، جبرائیل علیه السلام بر پیامبر اسلام نازل شد نوروز روزی‌ست که حضرت ابراهیم بتهای قوم خود را شکست و نوروز روزی‌ست که پیامبر اکرم حضرت علی علیه السلام را بر دوش خود بلند کرد تا بتهای قریش را در‌انداخته و درهم شکند. منبع : http://www.olympic.ir

 

 در اینکه اسلام در برابر عید نوروز چه موضعى دارد، میان صاحب‌نظران گفتگوست. از برخى روایات، اهمیت این روز به عنوان یکى از روزهاى نجات امّت‌ها استفاده مى‌شود.

مرحوم «علاّمه مجلسى» در کتاب «زادالمعاد» مى‌گوید: به سندهاى معتبر از «معلّى بن خنیس» نقل شده است که در روز «نوروز» به محضر امام صادق علیه‌السلام شرفیاب شدم. حضرت به من فرمود: آیا این روز را مى‌شناسى؟ گفتم: فدایت شوم! این روزى است که ایرانیان آن را بزرگ مى‌شمارند، و در این روز براى یکدیگر هدایا مى‌فرستند. امام علیه‌السلام فرمود: این تعظیم و بزرگداشت، به سبب امورى است که از قدیم بوده است که اکنون تفسیر و شرح آن را براى تو بازگو مى‌کنم. (به علاوه حوادث مطلوب دیگرى در این روز اتفاق افتاده است).

سپس امام علیه‌السلام به طور مشروح این امور را ذکر کرد: از جمله فرمود: نوروز، روزى است که خداوند متعال، در آن روز، از ارواح بندگانش پیمان گرفت که او را به یگانگى بپرستند و براى او شریکى قرار ندهند، و به پیغمبران و امامان معصوم علیهم‌السلام ایمان آورند.

این روز، روزى است که طوفان حضرت نوح علیه‌السلام فرونشست و کشتى آن حضرت بر کوه «جودى» قرار گرفت.

نوروز روزى است که رسول خدا صلى الله علیه وآله بت‌هاى کافران قریش را در مکّه شکست و پیش از آن حضرت ابراهیم علیه‌السلام نیز، در این روز بتهاى کافران را درهم شکست.

در این روز، رسول خدا صلى الله علیه وآله به اصحاب خود امر کرد که با على علیه‌السلام به عنوان امیرمؤمنان بیعت کنند (اشاره به این است که روز عید غدیر مصادف با ایام نوروز بوده است).

نوروز، روزى است که قائم آل محمّد علیه‌السلام ظاهر خواهد شد.

آنگاه فرمود: هیچ روز نوروزى نیست مگر آن که ما در آن روز انتظار فرج مى‌کشیم، زیرا از روزهاى ما و شیعیان ما است. آن روز را، مردم عجم حفظ کردند و حرمت آن را نگه داشتند، ولى شما مردم عرب آن را ضایع ساختید. (آنگاه امام اعمالى را براى این روز بیان فرمودند که ذکر خواهد شد).

ولى چون شخص «معلّى بن خنیس» از نظر علماى رجال زیر سؤال است تکیه بر این روایت آسان نیست.

امّا با توجه به اینکه عید نوروز یک عید طبیعى در جهان آفرینش است; فصل زمستان پایان مى‌گیرد، بهار همراه با حیات طبیعت به فرمان خدا شروع مى‌شود، شکوفه‌ها و برگها و گلها بر شاخسار درختان آشکار مى‌گردد و نشاط و جنبش و حرکت در تمام عالم حیات آغاز مى‌شود، همگام و همراه شدن با این پدیده عالمِ آفرینش، همگامى با سنّت‌هاى الهى است.

نکته قابل توجّه این که مراسمى در نوروز میان مردم معمول است و به شکل سنّت ملّى در میان ایرانیان و کشورهاى دیگرى درآمده که قسمت قابل ملاحظه‌اى از آن، در شمار امورى است که اسلام بر آن، (به صورت کلّى) تأکید نهاده است. مانند: نظافت، خانه تکانى، کمک به ارحام و بستگان و افراد نیازمند و آبرومند براى تهیّه لباس و وسایل اوّلیّه زندگى که در سالهاى اخیر در کشور ما ایران به صورت سنّت «هفته نیکوکارى» درآمده است و بسیار پرثمر و مفید است.

دید و بازدید و صله رحم و ملاقات دوستان و رفع کدورتها و بیرون ریختن غم و اندوهها از دل و آماده شدن براى فعّالیّت‌هاى مختلف ثمربخش در سال نو، و مانند اینها، این امور و مانند آن جنبه‌هاى مثبت مراسم نوروزى است.

ولى گاه پاره‌اى از آداب و رسوم شرک آلود، یا گناه آلود دیده مى‌شود که افراد باایمان و خردمند باید آنها را ترک گویند، مانند آتش افروختن در شب چهارشنبه آخر سال (به نام چهارشنبه سورى) و دست زدن به کارهاى خطرناکى که همه سال ضایعه‌هاى زیادى براى جوانان و نوجوانان به بار مى‌آورد و امثال آن.

در مجموع، عید نوروز و مراسم آن، هم به خاطر بعضى روایات و هم به خاطر آثار مثبتى که دارد، نباید حذف شود، ولى باید بعضى از مراسم منفى و ناپسندِ آن را کنار گذاشت. این است روش اولوالالباب و صاحبان اندیشه!

اعمال عید نوروز

مرحوم «علاّمه مجلسى» در کتاب «زادالمعاد» آورده است که امام صادق علیه‌السلام براى نوروز، اعمالى را به معلّى بن خنیس آموخت و به او فرمود:

چون روز نوروز شود، غسل کن و بهترین لباس‌هاى خود را بپوش و خود را کاملاً خوشبو کن (و اگر توانستى) آن روز را روزه بدار و پس از نمازهاى ظهر و عصر و انجام نافله‌هاى آن، چهار رکعت نماز بخوان (هر دو رکعت به یک سلام) و در رکعت اوّل بعد از سوره حمد، ده مرتبه سوره «إنّا أنزلناه» را بخوان و در رکعت دوم بعد از سوره حمد ۱۰ مرتبه سوره قُل یا أیّها الکافرون را در رکعت سوم بعد از سوره حمد ده مرتبه سوره قل هو الله را بخوان و در رکعت چهارم بعد از سوره حمد، ۱۰ مرتبه سوره‌هاى «قُل أعوذ بِرَبِّ الْفَلَق و قُل أعُوذ بِرَبِّ النّاس» را بخوان. بعد از نماز به سجده شکر برو، و این دعا را بخوان:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد الاْوْصِیآءِ الْمَرْضِیِّینَ، وَعَلى جَمِیعِ

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد آن اوصیاى پسندیده و بر همه

اَنْبِیآئِکَ وَرُسُلِکَ بِاَفْضَلِ صَلَواتِکَ، وَبارِکْ عَلَیْهِمْ بِاَفْضَلِ بَرَکاتِکَ،

پیمبران و رسولانت به بهترین درودها و برکت ده بر ایشان به بهترین برکتهایت

وَصَلِّ عَلى اَرْواحِهِمْ وَاَجْسادِهِمْ، اَللّـهُمَّ بارِکْ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،

و درود فرست بر ارواح و اجسادشان خدایا برکت ده بر محمّد و آل محمّد

وَبارِکْ لَنا فى یَوْمِنا هذَا، اَلَّذى فَضَّلْتَهُ وَکَرَّمْتَهُ وَشَرَّفْتَهُ وَعَظَّمْتَ خَطَرَهُ،

و برکت ده به ما در این روز که آن را برترى داده و گرامیش کرده و شرافتش دادى و مقامش را بزرگ کردى

اَللّـهُمَّ بارِکْ لى فیـما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ، حَتّى لا اَشْکُرَ اَحَداً غَیْرَکَ، وَوَسِّعْ عَلَىَّ فى رِزْقِى یا ذَا الْجَلالِ وَالاْکْرامِ

خدایا برکت ده به من در آنچه به من تفضل کرده‌اى تا که هیچ کس را جز تو سپاس نگذارم و روزیم را وسیع گردان اى صاحب جلالت و بزرگوارى

اَللّهُمَّ ما غابَ عَنّى فَلا یَغیبَنَّ عَنّى عَوْنُکَ وَحِفْظُکَ، وَما فَقَدْتُ مِنْ شَىْء، فَلا تُفْقِدْنِى عَوْنَکَ عَلَیْهِ، حَتّى لا اَتَکَلَّفَ ما لا اَحْتاجُ اِلَیْهِ، یا ذَاالْجَلالِ وَالاْکْرامِ.

خدایا هر چه از من پنهان شده مبادا کمک و نگهدارى تو از من پنهان شود و هر چه را گم کرده‌ام مبادا یارى خویش را بر آن از من گم کنى تا خود را به زحمت نیندازم درباره آنچه را بدان نیازمند نیستم اى صاحب جلالت و بزرگوارى.

دعای تحویل سال

همچنین در برخى از کتب وارد شده است که در وقت تحویل سال این دعا را که مضمون خوب و سازنده‌اى دارد، بخوانند:

یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الاْبْصارِ، یا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ، یا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَالاْحْوالِ، حَوِّلْ حالَنا إلى اَحْسَنِ الْحالِ.

اى کسى که تحوّل دل‌ها و گردش چشم‌ها در دست توست. اى تدبیر کننده شب و روز و اى تغییر دهنده سال و حال، حال ما را به بهترین حال، تغییر ده!

مرحوم «علاّمه مجلسى» مى‌افزاید: بعضى روایت کرده‌اند که این دعا را نیز، در روز نوروز، به عدد ایّام سال بخواند:

اَللّهُمَّ هذِهِ سَنَةٌ جَدیدَةٌ، و اَنْتَ مَلِکُ قَدیم، اَسْألُکَ خَیْرَها وَ خَیْرَ ما فیها، وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّها وَ شَرِّ ما فیها، وَ اَسْتَکْفیکَ مَؤُونَتَها وَ شُغْلَها، یا ذَاالْجَلالِ وَ الاْکْرامِ.

خداوندا! این سال نوى است و تو سلطان همیشگی و ازلی هستی. از تو خیر آن و خیر آنچه در آن است را مى‌خواهم و به تو از شرّ آن و شرّ آنچه در آن است، پناه مى‌برم و حلّ مشکلات آن را از تو مى‌خواهم اى ذوالجلال و الاکرام.

البتّه اگر نتواند به این مقدار بخواند به هر مقدار که بتواند به قصد قربت مطلقه بخواند، خوب است.

همچنین مى‌توان دعایى که در اوّل ماه رمضان نقل شده است را، در اوّل سال شمسى به قصد قربت مطلقه خواند.

منبع: مفاتیح نوین، آیت الله مکارم شیرازی
منبع: جوان آنلاين

اگه گناهی داری که نمی توانی ترکش کنی بخوان!

 

---

انسان ها با توجه به محیطی که در آن به دنیا می ایند تربیتی که در خانواده می شوند خصوصیاتی که اصطلاحا ارثی هستند، مدرسه ای که می روند، معلمان و اساتیدی که خواهند داشت، دوستانی که در آینده با آنها نشست و برخواست می کنند و ... یک سری صفات خوب و بد را ممکن است بدون زحمت داشته باشند.

 

---

یک نکته ی قرآنی: برسد به دست هرکسی که فکر می کنه گناهی داره که نمی تونه ترکش کنه

شح نفس یعنی بخل شدید قلب که با حرص همراه است.

تعبیر قرآن این است : شح را برای انسان به منزله یک دشمن تلقی کرده‏ است. در آیه 14 سوره تغابن قرآن می خوانیم: «ان من ازواجکم و اولادکم عدوا لکم، برخی از همسران و فرزندان شما دشمنان شما هستند ، و بعد خداوند چنین فرمود: «انما اموالکم و اولادکم فتنه، اموال شما و فرزندانتان صرفا (وسیله) آزمایشند» (تغابن/15)

در اینجا دیگر ازواج ذکر نشده است. اولاد دو بار، ازواج یک‏بار و اموال هم یک بار ذکر شده است. در آیه‏ مورد بحث می‏فرماید: «و من یوق شح نفسه» شح باز مربوط به مال‏ است. هر کسی که نگهداشته بشود از شر شح، یعنی از این دشمن.

می‏بینیم‏ شح که صفتی مربوط به مال است مانند یک دشمن تلقی شده است. نتیجه این‏ می‏شود که همان‏طور که ازواج و اولاد عملا گاهی به‏صورت دشمن درمی‏آید، مال و ثروت هم گاهی به‏صورت دشمن درمی‏آید ولی آن که دشمن است خود وجود عینی مال نیست بلکه آن صفت قائم به نفس انسان است که نامش ''شح'' است. کسانی که از شر این دشمن نگهداشته بشوند آنها رستگاران‏ هستند، یعنی درصورتی که کسی از این شر نگهداشته نشود هیچ وقت رستگار نمی‏شود.

یادمه چند سال پیش در یک کارگاه تفسیر ، استاد وقتی می خواستند این عبارت قرآنی رو معنا کنند و برای اینکه حسابی مطلب جا بیفتد ماجرای جالبی رو نقل کردند که در حدی که یادم مانده باشد -نقل به مضمون - برایتان تعریف می کنم:

ایشان می گفتند: چند سال قبل که برای ضبط تفسیر با صدا و سیما همکاری می کردم رسیدم به آیه ای در مورد حجاب

خب مطلب را گفتم وقتی ضبط برنامه تمام شد ، خانمی از آن مجموعه که در مصرف پارچه صرفه جویی کرده بود،  آمدند و گفتند امکان دارد چند لحظه وقتتان را بگیرم؟

گفتم: بفرمایید.

گفت:حاج آقا من نمازهایم قضا نمی شود، روزه هایم را می گیرم، سعی می کنم به کسی ستم نکنم، سعی می کنم دل کسی را نشکنم، دعای کمیل و ندبه ام را تقریبا همیشه می خوانم، غیبت نمی کنم، دروغ نمی گویم، تهمت نمی زنم، بد کسی را نمی خواهم و ... اما این یکی را نمی توانم و به موهایش اشاره کرد. گفت این یکی را کوتاه بیایید من واقعا نمی توانم از بچگی در محیطی بزرگ شده ام که به این شکل بوده و واقعا واقعا نمی توانم از آن دست بردارم

گفتم: می دانی فرق ما با خدا چیست؟

گفت: متوجه نمی شوم؟

گفتم فرق ما اینه که اگر یکی بیاید بگوید از بیست تا کاری که به من گفته اید من نوزده  تای آن را دقیق و درست انجام می دهم اما این یکی را نمی توانم شما از این یکی بگذر، ما می گوییم خب می شوی نوزده، نوزده هم برادر بیسته. قبول عالی تموم شد برو اما می دانی خدا چه می گوید؟

خدا می گوید اونو نمی خوام این مهم نیست اون یکی برام ارزش نداره  و ... می گوید من فقط همین یکی که می گویی برایم مهم است !

گفت: خب چرا خدا چنین می کند؟

گفتم: حکمت خدا اقتضا می کند انسان ها برای زندگی در این دنیا شرایط متفاوتی داشته باشند قبول دارید انسان ها از نظر شرایط خانوادگی، روحیات و استعدادها، محیط و ... با هم فرق دارند؟

انسان به این دنیا آمد تا در فرصت این دنیا کامل شود مثل کلکسیونی از خوبی ها، اشرف مخلوقات شود راه رسیدن به آن جایگاه دوری از رذایل و کسب فضایل است که توسط دین به ما معرفی شده.

حالا انسان ها با توجه به محیطی که در آن به دنیا می ایند تربیتی که در خانواده می شوند خصوصیاتی که اصطلاحا ارثی هستند، مدرسه ای که می روند، معلمان و اساتیدی که خواهند داشت، دوستانی که در آینده با آنها نشست و برخواست می کنند و ... یک سری صفات خوب و بد را ممکن است بدون زحمت داشته باشند.

مثلا یک نفر در یک خانواده ای هست که اینها تمام صفات خوب را دارند اما دروغ می گویند، یکی دیگر در یک خانواده ای رشد کرده که همه ی خوبی ها را دارند اما دزدی می کنند، یکی دیگر همه ی خوبی ها اما غیبت می کنند، یکی دیگر در خانواده و شرایطی ست که زود عصبانی می شوند، یکی دیگر همه ی خوبی ها را دارد اما متکبر است، یکی همه ی خوبی ها را دارد اما حجاب ندارد، یکی همه ی خوبی ها را دارد اما چشم چران است، یکی دیگر همه ی خوبی ها را دارد اما کینه ای ست، یکی دیگر همه ی خوبی ها را دارد اما ترسو ست، یکی دیگر همه ی خوبی ها را دارد اما اسراف کار است ، یکی همه ی خوبی ها را دارد اما فحش می دهد و ...(واضح است که مثالها برای تقریب به ذهن است وگرنه معمولا مجموعه ای از خوبی ها و بدی ها وجود دارد.)

یعنی یک نفر با توجه به همه ی آنچه شاید دست خودش نبوده و برایش زحمتی نکشیده یک سری خوبی ها را حاضر و آماده دارد می ماند.

اصلاح چند مورد که نفس او بر آن صفت بخیل و حریص شده (شح نفس) و دست برداشتن از آن چند مورد برای او بسیار سخت است یا لااقل به راحتی دیگر ویژگی ها که حاضر و آماده در او بودند نیست.

خب به نظر شما بندگی انسان در کدام ویژگی ها و صفات او مشخص می شود؟ آنچه که به دلیل شرایط حاضر و آماده در او بوده یا آن چند ویژگی که در او حاضر و آماده نبوده بلکه نفس او بر آن بدی خو گرفته و راحت از آن دست برنمی دارد و کنار گذاشتنش مجاهده با نفس می طلبد ضمن اینکه احتمالا محیط پیرامون هم با آن صفات خو گرفته باشند و انسان را به باقی ماندن در آن صفت ناپسند ترغیب و به خاطر ترک آن ملامت می کند؟

در حقیقت برای ترک این صفت زشت، هیچ انگیزه ای جز خدا ندارید نه نفس آن را می پسندد نه خانواده نه محیط پیرامون و نه گاهی فضای حاکم بر شهر و کشور و دنیا و فقط یک چیز هست و ان اینکه می دانی این دستور خداست، برای خداست، و فقط خدا می پسندد.

برای ترک چنین صفتی ست که می توانید بگویید: خدایا همه مرا ملامت می کنند برای انجام آنچه رضایت توست، خانواده ام، دوستانم، فامیل، غریبه ها، حتی خودم هم خوشم نمی آید بلکه برایم بسیار سخت است نفسم با آن خو گرفته و بسیار بر آن بخیل و حریص است و از آن دست برنمی دارد من فقط و فقط به خاطر توست که آن را ترک می کنم زیرا فقط تو خدای منی و از بین آنچه برایم عزیز است تو عزیز ترینی

اینجاست که بندگی انسان ثابت می شود

اینجاست آن عمل ابراهیمی که انسان را خلیل می کند

این است معنی عملی و والای لا اله الا الله

و من یوق شح نفسه فاولئك هم المفلحون

فرآوری: زهرا اجلال

بخش قرآن تبیان 

 

---

منبع :

خبرگزاری ایکنا

کتاب آشنایی با قرآن

 

خانم به چه قیمت حجابت رو رها می کنی ؟

به خدا حجاب هم  زیباست

__________________________________________

حجاب در کلام الهی 

(وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَكَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ )

(و به آنان با ایمان بگو چشمهاى خود را (از نگاه هوس‏آلود) فروگیرند، و دامان خویش را حفظ كنند و زینت خود را- جز آن مقدار كه نمایان است- آشكار ننمایند و (اطراف) روسرى‏هاى خود را بر سینه خود افكنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشكار نسازند مگر براى شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان هم‏كیششان، یا بردگانشان [كنیزانشان‏]، یا افراد سفیه كه تمایلى به زن ندارند، یا كودكانى كه از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نیستند و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود (و صداى خلخال كه برپا دارند به گوش رسد). و همگى بسوى خدا بازگردید اى مؤمنان، تا رستگار شوید! )(نور:31)

_______________________________________________________

تغییر رمز موفقیت

فکر کنم شما هم مثل من متوجه شدید بعضی چیزها تغییر کردن مخالف تغییر نیستم همیشه هم تغییر کردن بد نیست، خیلی وقتها تغییر کردن باعث کمال و رسیدن به خدا می شه ،

اصلاً اگه تغییری توی زندگی نباشه شاید آدم دل مرده بشه به خاطر همین هست که می گن آدم همیشه باید امروزش بهتر از دیروزش باشه ولی بعضی وقتها این تغییر کردن جهتش رو تغییر می ده به جای اینکه به سمت خوبی و کمال پیش بره راه خودش رو گم می کنه رو به سوی سقوط و انحطاط پیش می ره ، درسته هنوز تغییر داره صورت می گیره ولی به چه سمتی به چه قیمتی ؟

بعد از این مقدمه طولانی می خواستم یک سوال مطرح بکنم امیدوارم اولا به کسی بر نخوره چرا که اصلاً نمی خوام به کسی بی احترامی بکنم.

به نظرتون وضع حجاب مون  تغییر نکرده ؟ علت این همه بی حجابی چی می تونه باشه ؟ به چه قیمتی حاضریم بی حجاب بشیم ؟نمی دونم کسی می تونه برای بی حجابی خودش جواب قانع کننده ای رو بده یا نه ؟

ولی به نظرم جواب این قدر باید قانع کننده باشه که خدای مهربون رو قانع بکنه والا خدای مهربون از حق خودش نمی گذره ! از اون طرف، جواب باید طوری باشه که آدم رو به خاطر اون سرپیچی که از خدا کرده از آتیشی که خدا وعده داده  محفوظ بمونه.

روایات حجاب




1-  امام على علیه السّلام فرموده اند : پوشیده و محفوظ داشتن زن مایه آسایش بیشتر و دوام زیبایى اوست . غرر الحکم(5820)

2- امام صادق علیه السلام می فرمایند: حجاب زن برای طراوت و زیبایی اش مفیدتر می باشد.                     ( المستدرک، ج5)
عوامل بی حجابی :
 اولین علت بی حجابی کم رنگ شدن مبانی ارزشی ، اعتقادی ومعنوی خانواده ها ست واقعاً بعضی خانواده ها  اصلاً برای برنامه اعتقادی بچه هاشون برنامه ای ندارن همه جور برنامه ریزی توی خانواده ها پیدا می شه از کلاسهای مختلف زبان و کامییوتر و کلاسهای ورزشی و انواع تفریحات که البته کسی مخالف این برنامه های مفید نیست فقط وقتی دیده می شه هیچ برنامه ای برای پیشرفت اخلاق و مبانی ارزشی توی خانواده وجود نداره دل آدم می سوزه .
کشش های درونی :
همیشه از درون ما آم ها یک سری تمایلات نفسانی  هم آتیش بیار معرکه میشن. از یک طرف خدای متعال وعده بهشت و سعادت ابدی داده از اون  طرف نفس سرکش به دنبال رسیدن به لذت های دنیای خودش هست  خدای مهربون می گه خود آرائی نکن،  نفس آدم رو به تبرج و فرار از دستورات الهی تشویق می کنه.خدای متعال می گه چشم چرانی نکن نفس مخالفت می کنه  و ظواهر نفسانی و شیطانی رو مقابل  چشم قشنگ نشون می ده .
کشش های بیرونی :
اگه از حق نگذریم انگار زمین و زمان دست به دست هم دادن تا این حجاب رو از من و تو بگیرن نمی دونم چه ضرری  بهشون زده این همه برنامه های تبلیغاتی ضد  فرهنگ و مروج برهنگی که از شبکه های ماهواره ای و سایتها ی اینترنتی پخش می شه همه به دنبال همین هستند .
ولی خدایی اگه هزار تا از این دلیل ها رو کنار هم ردیف کنیم می شه خدارو قانع کرد که از حق خودش بگذره؟ بعضی افراد تا بهشون می گی خانم حجابت رو رعایت کن گوش فلک رو کر می کنند که ای وای حق ما رو دارن ضایع می کنند غافل از اینکه اون حقی که داره ضایع می شه در مرحله اول حق خدای متعال هست خدا که بیکار نبوده که انسان رو درست بکنه و بدون هیچ  انتظاری یله و رها ولش کنه برا این  کاری که کرده برای خودش یک سری حقوق رو وضع کرده ، یک سری قوانین و دستورات رو خواسته که باید بهشون عمل کنیم همه این دستورات هم به خاطر کمال و رسیدن به سعادت و بهرمندی بهتر از دنیا بوده

حالا بعد این همه روضه خوندن به نظرتون دلیل این همه بی حجابی چی می تونه باشه به نظرتون کسایی که حجاب دارن توی خط مقدم جهاد فرهنگی نیستند

؟
منبع:http://fatima251.mihanblog.com

آیا می دانید شیطان به رسول خدا(ص)گفت:طاقت دیدن و تحمل این شش خصلت امت پیامبر اکرم(ص)را ندارد؟

آن شش خصلت عبارتند از :
۱ هنگامیکه به هم می رسند سلام می کنند.
۲ با هم مصافحه(دست دادن و روبوسی کردن) می کنند.
۳ برای هر کاری که می خواهند انجام دهند ان شاالله می گویند.
۴ از گناه استغفار می کنند.
۵. تا نام حضرت محمد (ص) را می شنوند صلوات می فرستند.
۶ ابتدای هرکاری بسم الله الرحمن الرحیم می گویند

منبع:
http://www.ayehayeentezar.com

نامه ای از سوی پروردگار به همه انسان ها سوگند به روز وقتی نور می گیرد و به شب وقتی آرام می گیرد که من نه تو را رها کرد ه‌ام و نه با تو دشمنی کرده‌ام (ضحی 1,2- افسوس که هر کس را به تو فرستادم تا به تو بگویم دوستت دارم و راهی پیش پایت بگذارم او را به سخره گرفتی. (یس 30) و هیچ پیامی از پیام هایم به تو نرسید مگر از آن روی گردانیدی. (انعام 4) و با خشم رفتی و فکر کردی هرگز بر تو قدرتی نداشته ام (انبیا 87)  و مرا به مبارزه طلبیدی و چنان متوهم شدی که گمان بردی خودت بر همه چیز قدرت داری. (یونس 24)  و این در حالی بود که حتی مگسی را نمی توانستی و نمی توانی بیافرینی و اگر مگسی از تو چیزی بگیرد نمی توانی از او پس بگیری (حج 73) پس چون مشکلات از بالا و پایین آمدند و چشمهایت از وحشت فرورفتند و تمام وجودت لرزید چه لرزشی، گفتم کمک هایم در راه است و چشم دوختم ببینم که باورم میکنی اما به من گمان بردی چه گمان هایی. ( احزاب 10)  تا زمین با آن فراخی بر تو تنگ آمد پس حتی از خودت هم به تنگ آمدی و یقین کردی که هیچ پناهی جز من نداری، پس من به سوی تو بازگشتم تا تو نیز به سوی من بازگردی ، که من مهربانترینم در بازگشتن. (توبه 118) وقتی در تاریکی ها مرا به زاری خواندی که اگر تو را برهانم با من می‌مانی، تو را از اندوه رهانیدم اما باز مرا با دیگری در عشقت شریک کردی. (انعام 63-64)  این عادت دیرینه ات بوده است، هرگاه که خوشحالت کردم از من روی گردانیدی و رویت را آن طرفی کردی و هروقت سختی به تو رسید از من ناامید شده‌ای.(اسرا 83) آیا من برنداشتم از دوشت باری که می شکست پشتت؟ (سوره شرح 2-3)  غیر از من خدایی که برایت خدایی کرده است ؟ (اعراف 59)  پس کجا می روی؟ (تکویر26)  پس از این سخن دیگر به کدام سخن می خواهی ایمان بیاوری؟ (مرسلات 50)  چه چیز جز بخشندگی ام باعث شد تا مرا که می بینی خودت را بگیری؟ (انفطار 6) مرا به یاد می آوری ؟ من همانم که بادها را می فرستم تا ابرها را در آسمان پهن کنندو ابرها را پاره پاره به هم فشرده می کنم تا قطره ای باران از خلال آن ها بیرون آید و به خواست من به تو اصابت کند تا تو فقط لبخند بزنی، و این در حالی بود که پیش از فرو افتادن آن قطره باران، ناامیدی تو را پوشانده بود. (روم 48)  من همانم که می دانم در روز روحت چه جراحت هایی برمی دارد ، و در شب روحت را در خواب به تمامی بازمی ستانم تا به آن آرامش دهم و روز بعد دوباره آن را به زندگی برمی انگیزانم و تا مرگت که به سویم بازگردی به این کار ادامه می دهم. (انعام 60)  من همانم که وقتی می ترسی به تو امنیت می‌دهم. (قریش 3)  برگرد، مطمئن برگرد، تا یک بار دیگر با هم باشیم. (فجر 28-29)  تا یک بار دیگه دوست داشتن همدیگر را تجربه کنیم. (مائده 54) http://fleur.blogfa.com

 

سلام خدا

- سلام عزیزم 

می خوام باهات حرف بزنم. خیلی راحت.

- راحت باش. راحتی تو رو دوست دارم. 

اگر حرفی بزنم که دوست نداشته باشی.چه؟

- تو حرفت رو بزن. من با تو خیلی راحت تر از اینها هستم. پس غریبگی نکن و خودت رو رها کن. خودت را کاملا رها کن و حرف های پنهانی دلت را به من بگو و باور کن از راحت بودن با من ضربه نمی خوری. 

برای خواندن ادامه متن, بر روی کلمه ادامه مطلب کلیک کنید.

سخته خدا. خیلی سخته. یک عمر عادت کردم به فیلم بازی کردن. حتی برای خودم هم فیلم بازی می کنم. با خودم هم راحت نیستم. چه برسه به تو.

- اما من از خودت هم با تو راحت ترم. من به تو از خودت نزدیک ترم. به من اعتماد کن و خودت رو رها کن. اینجا تنها جایی است که می تونی کاملا آسوده باشی.

اما من دوست دارم جوری حرف بزنم که تو از من راضی باشی.

- هرجوری حرف بزنی من از تو راضی ام. چرا اینقدر منو ملاحظه می کنی؟ چرا اینقدر سخت می گیری؟ فکر می کنی من نمی دونم تودل تو چی می گذره؟ نمی دونم دوست داری در مورد چه چیزی با من حرف بزنی؟ من تو رو بزرگ کردم حالا می خوای برای من فیلم بازی کنی؟ خودت دوست داری دوستانت اینقدر کتابی با تو رفتار کنند؟ ندیدی یک مادر چقدر ناراحت می شه وقتی می فهمه فرزندش او را غریبه می دونه و حرف دلش رو به غریبه ها می زنه؟ به نظرت من لذت می برم از اینکه منو ملاحظه کنی و برای من فیلم بازی کنی و حرف های آنچنانی و مصنوعی به من تحویل دهی؟ خودت باش. حرف دلت رو بزن.

خدایا راستش را بگم؟ من اصلا حوصله ی دعا کردن رو ندارم. اونقدر خسته ام که نیاز به نوازش دارم.

- من این کار رو برات می کنم. تو می تونی آسوده در آغوش من بخوابی. چه کسی تو رو مجبور کرده که فقط از یک راه ثابت با من ارتباط داشته باشی؟ من دوستتم. می فهمی؟ یک دوست همیشه برای دوستش راحتی می خواد. هرجوری که دوست داری با من ارتباط داشته باش. هرکاری هم خواستی بکنی به من بگو همراهت بیام. من پایه ام. فقط منو فراموش نکن. حتی وقتی گناه هم می کنی منو یاد کن.

ولی این بی احترامی به تو است.

- اولاً من حتی وقت گناهانت تو رو تنها نمی گذارم. ثانیاً بی احترامی به من زمانی صورت می گیره که تو در سخت ترین لحظات زندگی منو به عنوان دوست خودت به حساب نیاری. من می خوام همراهت باشم. حتی زمان گناه.

آخه خدا! وقتی دارم گناه می کنم تو فضای الهی نیستم. اون موقع جاش نیست که تو رو صدا کنم. اگر بخوام صدات کنم باید بلافاصله توبه کنم. بعد اون لحظه اصلا توبه فاز نمی ده. باید تو شرایطش باشم. نمی شه که همینطوری بگم خدایا سلام. حالت خوبه؟ بزن بریم گناه کنیم!

- به ضررته؟ می ترسی اگر یادم بیافتی یه وقت کمتر گناه کنی؟ اما باید بگم تو به این دلیل نزد من نمی آیی چون گناه برای تو ارزش بیشتری دارد.چون ذات گناه تاریکی است و من نورم. وقتی گناه می کنی, تاریکی گناه جلوی تو را می گیرد که مرا صدا کنی. اما باز هم تلاشت را بکن. کار سختی نیست. تو قدرتش را داری. فقط نامم را صدا کن. آوردن نام من از تاریکی زندگی تو می کاهد.

نه گناه رو دوست ندارم. ولی آخه گناه نکردن هم خیلی سخت شده. خودت گفتی راحت باشم. حالا می تونم راحت باشم؟

- البته!

وقتی به دنیا اومدم بزرگ تر ها خیلی روی من تآثیر گذاشتند. رفتار اونها با من, رفتار من با تو را شکل داد. تو الان جوری حرف می زنی انگار منو تحت هر شرایطی دوست داری. حتی اون لحظه ای که دارم گناه می کنم. زمانی که هنوز معلوم نیست بعدش توبه کنم یا نه منو دوست داری.اما از زمان کودکی ام هیچ وقت بزرگترهای من به من نگفتند که هرکاری کردی ما تو رو دوست داریم.اگر خوب بودم آغوششون برای من باز بود و اگر کار بدی می کردم محبتی درکار نبود. هروقت شیطنت می کردم و مثلا به سرم می زد که با مداد شمعی رو دیوارهای اتاق پذیرایی نقاشی بکشم, صبر می کردم مامان از خونه بیرون بره بعد دست بکار می شدم.اینطوری شد که من پنهان کاری رو یاد گرفتم. کاش مادرم هم مثل تو رفتار می کرد. کاش می تونستم بهش بگم مامان من حوس خرابکاری و شیطونی کردم. یه کم شیطونی می کنم بعد با کمک تو تمیزش می کنم. مطمئنم اگر اون مادرم مثل تو بود در کنارم قرار می گرفت و باهم رو دیوارها نقاشی می کردیم.بعد با محبت دیوارها رو پاک می کرد و از من هم می خواست که کمکش کنم.اینطوری بدون اینکه تنبیه بشم هم از تمیز کردن خرابکاری ها لذت می بردم هم محبت را می آموختم.بی خودی هم احساس گناه نمی کردم. وای خدا اگر اینطوری بود من هیچ وقت پنهان کاری رو یاد نمی گرفتم. و امروز با تو هم اینقدر قایم باشک بازی در نمی آوردم.

- بله. پنهان یعنی تاریکی و تاریکی یعنی گناه. متاسفانه این جنایتی است که اطرافیان تو با تو کرده اند. خودم همه ی اینها را می دانم. پدر و مادر تو از کودکی به تو یاد دادند که باید مصنوعی زندگی کنی تو هم آموختی که کارهایی که دلت می خواهد انجام دهی در پنهان انجام دهی. وقتی بزرگتر شدی. به تو گفتند با موهای درست کرده و لباس جلف به مسجد نرو یا به نماز نایست. و تو فکر کردی که خدا تو را با ظاهر آرایش کرده دوست ندارد پس از او دور شدی. معلم های دینی همیشه به شما گفتند اگر دلتان برای خدا تنگ شده همه ی کار های غلط را کنار بگذارید و نزد او رفته توبه کنید. بعد تو در درونت با خود فکر کردی که کنار گذاشتن دوست پسر یا دوست دخترت برایت خیلی سخت است.پس خدا را کنار گذاشتی. ای کاش معلم های دینی به تو یک چیز را هم می گفتند. که اگر خطا هم می کنی ولی خدا را کنار نگذار. درست است که خدا پاکی تو را دوست دارد ولی هرگز نمی گوید یا من یا زندگی خطاکارانه ی تو! حالا گذشته ها گذشته. تو الان می تونی حتی وقتی می خوای کاری انجام بدی که فکر می کنی زشته,مرا یاد کنی. مطمئن باش نه تنها ضرر نمی کنی بلکه در آن لحظات هم از محبت من برخوردار می شی و باور کن حضور همیشگی من در ذهن تو, برای تو بسیار مفید است.

پس خدایا اونوقت بین انسانهای خوب و بد چه فرقی هست؟ اون موقع همه می رن دنبال کار خلاف که!

- نه اشتباه نکن! تو رشد خوهی کرد. در محبت من رشد خواهی کرد. هرگز قرار نبود تو یک شبه به مراتب بالای ایمان و عمل صالح برسی. زمان لازم است. همان طور که یک معلم پا به پای شاگردش و یک مادر پا به پای کودکش همراه می شود تا کودک رشد کند, من با تو همراه می شوم تا تو رشد کنی. همانطور که اولین بار وقتی می خواستی غذا بخوری و دائم لباس هایت را کثیف می کردی, مادرت از جانب من مامور بود که با صبر و حوصله با تو همراهی کند و با محبتش به تو اجازه رشد بدهد, من نیز با صبر و حوصله خرابکاری های تو را تمیز می کنم تا تو رشد کنی. آیا مادرت حتی یک بار بخاطر ضعف تو در غذا خوردن از تو دلگیر شد؟ اگر برادر دوقلوی تو زودتر از تو غذا خوردن را یاد گرفت و تو دیرتر, محبت مادر به تو کمتر شد؟ پس چرا فکر می کنی من به اندازه مادرت به تو محبت ندارم؟ تو باید رشد کنی. در آغوش من! به هیچ قیمتی هم نباید از آغوش من جدا شوی. هیچ کس از من به تو دلسوز تر نیست. اگر گناه هم کردی, در آغوش من بکن. من آرام آرام به تو یاد خواهم داد که از گناه بیزار شوی. اگر از من جدا شوی چه کسی تو را در آغوش خواهد گرفت؟ چه کسی همچون من تحمل خطاهای تو را خواهد داشت؟ مگر تو تنها می توانی دوام بیاوری؟ اصلا فرض کن مرا رها کنی. مگر من تو را رها می کنم؟ درست است که بعضی انسانها خیلی سریع رشد می کنند و برخی دیگر کمی عقب می مانند. اما من خدا هستم.  و عاشق!  من صبر می کنم تا آخرین نفر از قافله  انسانها در ملکوت اعلی خودش را به آغوش من برساند و من تا آخرین نفر را در آغوش نگیرم, آغوشم را نمی بندم. حالا تو آزادی. هرکار دوست داری بکن. هرچقدر دوست داری دوری کن. من منتظر می مانم و آنقدر به تومحبت می کنم که بلاخره تو هم از روی محبت نزدم بیایی نه از روی ترس.

خدایا حال که این حرف ها رو از تو شنیدم بیشتر از همیشه به تو احساس عشق می کنم. دلم می خواهد برای خوشحال کردنت هرکاری بکنم. بگو برای شاد کردنت چه عملی برایت انجام دهم؟

- عمل تو نیست که تو را نزد من عزیز می سازد. چیزی که تو را نزد من عزیز می سازد این است که تو مرا دوست داشته باشی و با من زندگی کنی.

بهتره که الان از گناهانم توبه کنم؟

- اول باید معنی توبه را درک کنی. من از تو کلام نمی خواهم. قلب می خواهم. ببین از ته دل از گناه بیزار شده ای؟همین کافی است.من هم کمکت می کنم تا میل به گناه در تو کم شود

منبع:
http://kerdgar.mihanblog.com

 

منبع:http://seyedhadi1.blogfa.com

روضه مرحوم کافی درباره مسلم بن عقیل به صورت صوتی آماده دانلود از سرور اسلام دانلود می باشد .دانلود با حجم  ۱٫۸ مگابایت

منبع:http://www.islamdownload.org

دانلود سخنرانی های مرحوم کافی

 

 

دانلود مجموعه از سخنرانی های مرحوم کافی – بصورت صوتی: سات تخصصی موبایل ورایانه اسلامی اینبار چند سخنرانی از مرحوم کافی رابرای دانلودآماده کرده است برای دانلود به ادامه مطلب مراجه فرمایید.

 

 

دانلود مجموعه از سخنرانی های مرحوم کافی

عابد و شیطان

ابو بقل کاتب

دین و حجاب

دعای ندبه

جمکران

مرد کاشانی

نوزدهم رمضان

صفات مومن

علی کیست؟

پیامی از کره ماه به بشریت

منبع

w w w . 3 e r a t . c o m

مقدمه

حجاب به معناي «پوشاندن بدن زن در برابر نامحرم» از احكام ضروري دين اسلام است. در ديگر اديان الاهي از جمله آيين زرتشت، يهود و مسيحيت نيز، اين حكم با تفاو‌ت‌هايي كم‌و‌بيش وجود دارد. پوشش و عفاف از آن جهت كه امري فطري و براي حيات اجتماعي انسان ضروري است، در اديان و مذاهب الاهي داراي جايگاه خاصي است. همة اديان آسماني، حجاب و پوشش را بر زن واجب و لازم شمرده‏اند و جامعه بشري را به سوي آن فراخوانده‏اند؛ زيرا حيا و لزوم پوشش به طور طبيعي در نهاد زنان به وديعت نهاده شده و احكام و دستورهاي اديان الاهي هماهنگ و همسو با فطرت انساني تشريع شده است.

بر اساس اصل لزوم هماهنگي و تناسب آفرينش و قانون‌گذاري كه قرآن بدان اشاره دارد، «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها لا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ...» (روم: 30)، خداوند لباس و پوشاك را در لابه‌لاي نعمت‏هاي بي‌كرانش به بشر ارزاني داشت و فرمود: «يا بني ءادمَ قد انزلنا عليكم لباساً يُوارِي سوءَاتكم و ريشاً و‌...» (اعراف: 26‌). خداوند اشتياق دروني زنان به «حجاب» را با تشريع قانون پوشش مستحكم ساخت تا گوهرِ هستي «زن» در صدفِ پوشش حفظ شود و جامعه از فرو رفتن در گرداب فساد و تباهي نجات يابد. بي‌ترديد جهان‌بيني و انسان‌شناسي هر فرهنگ و مكتب، نقش اساسي و مهمّي در انتخاب نوع و كيفيت پوشش دارد.1

گرچه انتخاب لباس و پوشاك برآيند‌ انديشه و اراده آدمي‌است، ولي بر بينش و اراده انساني نيز تأثير مي‏گذارد و مي‏تواند به عنوان زمينه‏ساز تعالي يا انحطاط فردي و اجتماعي نقش‌آفريني كند. بنا به گواهي متون تاريخي، در بيشتر قريب به اتفاق ملت‏ها و آيين‏هاي جهان، حجاب در بين زنان معمول بوده است. حجاب در طول تاريخ، فرازونشيب‏هاي زيادي را طي كرده و گاهي با اِعمال سليقه حاكمان، تشديد يا تخفيف يافته؛ ولي هيچ‏گاه به‏طور كامل از بين نرفته است.

در آيين زرتشت، يهود و مسيحيت، حجاب بر زنان امري لازم بوده است. كتاب‏هاي مقدس مذهبي، دستورات و احكام ديني، آداب و مراسم و سيره عملي پيروان اين اديان، بهترين گواه بر اثبات اين مدعاست.

مفهـوم‌شناسي حجاب

حجاب، واژة عربي است و زبان‌شناسان عرب، براي آن، دو معناي اصلي برشمرده‌اند:

1. حجاب، به مفهوم مانع و حايل ميان دو چيز است؛ خواه از امور مادي و اشياي محسوس باشد و يا از امور معنوي و غير محسوس. «حجب و حجاب به معناي منع از وصول و رسيدن دو چيز به همديگر است».2

همچنين در مصباح آمده است:

حَجَبَ به معناي منع است؛ از اين‌رو، به پوشش، حجاب گفته مي‌شود؛ زيرا پوشش، مانع از مشاهده مي‌شود. به دربان، حاجب گفته مي‌شود؛ چون مانع و بازدارندة از ورود ديگران است. اصل معناي حجاب، جسمي است كه بين دو جسد حائل مي‌شود و گاه بر امور معنوي نيز به كار مي‌رود؛ از اين‌رو، گفته شده است: «عجز» حجاب ميان انسان و مراد او، و «معصيت» حجاب بين بنده و پروردگار اوست.3

2. حجاب به معناي ستر و پوشش

صحاح اللغه معناي پوشش را براي حجاب يادآور شده و گفته است: «حجاب يعني پوشش وحجاب درون انسان؛ يعني آنچه كه بين قلب و ساير آن حائل مي‌شود.»4

چنان‌كه ابن‌منظور نيز در لسان العرب، حجاب را به معناي ستر دانسته و گفته است: «حجاب به معناي ستر و پوشش است؛ «حجبه» يعني آن را پوشانيد؛ زن محجوب، زني است كه پوشيده باشد».5

اما استفاده از واژة حجاب، در مورد پوشش زن، اصطلاح نسبتاً جديدي است. در قديم و به خصوص در اصطلاح فقها، كلمه «ستر» كه به معناي پوشش است، به كار مي‌رفته. فقيهان چه در كتاب الصلوة6 كه اين مطلب را بيان كرده‌اند، واژه «ستر» را به كار برده‌اند، نه كلمه «حجاب» را. قرآن كريم، در سوره مباركه نور و احزاب، حدود پوشش و تماس‌هاي زن و مرد را ذكر كرده است؛ بدون آنكه كلمه «حجاب» را به كار برده باشد. آيه‌اي كه در آن واژة «حجاب» به كار رفته است، مربوط به زنان پيامبر اكرمˆ است.7 معناي اصطلاحي جديد اين واژه، عبارت است از پوششي كه زن در برابر نامحرمان بايد استفاده كند و از جلوه‌گري و خودنمايي بپرهيزد. در اين نوشتار نيز همين معناي اصطلاحي مورد نظر است؛ بي‌ترديد حجاب در اين اندازه، يكي از احكام مشترك اديان ابراهيمي و از احكام ضروري اسلام بوده و همه طوايف اسلامي بر آن اتفاق نظر دارند. رسول اكرمˆ به اسماء فرمود: همين كه دختر به حد بلوغ رسيد، سزاوار نيست چيزي از بدن او ديده شود؛ مگر اين و آنگه حضرت اشاره به مچ دست به پايين و صورتشان كردند.8 از امام صادق(ع) پرسيده شد. آيا آرنج زن تا مچ از قسمت‌هايي است كه بايد از نامحرم پوشاند؟ فرمودند: بلي، آنچه زير روسري قرار گيرد و همچنين از محل دستبند به بالا بايد پوشانده شود.9

مفهوم‌شناسي عفاف

«عفاف» نيز واژه‌اي عربي است كه با فرهنگ اسلامي و ديني وارد زبان فارسي شده است. «عفاف» را به معناي خود نگه‌داري و بازداشتن نفس انساني از محرمات و خواهش‌هاي شهواني دانسته‌اند. راغب در مفردات مي‌گويد:10 «عفّت، حالت نفساني است كه مانع تسلّط شهوت بر انسان مي‌شود و انسان عفيف كسي است كه با تمرين و تلاش مستمر و پيروزي بر شهوت، به اين حالت دست يافته باشد.» در قاموس قرآن آمده است: «عفّت، به معناي مناعت است. در شرح آن گفته‌اند: حالت نفساني است كه از غلبة شهوت بازدارد. پس بايد عفيف به معناي خودنگهدار و با مناعت باشد».11

«عفاف» اصطلاحي اخلاقي است. عالمان اخلاق، عفاف را در شمار مهم‌ترين فضايل اخلاقي جاي داده‌اند و فيلسوفان در حكمت عملي به آن پرداخته‌اند. ملاصدرا در اسفار عفاف را چنين تعريف مي‌كند: «عفاف، منشي است كه منشأ صدور كارهاي معتدل مي‌شود؛ نه پرده‌دري مي‌كند و نه گرفتار خمودي مي‌شود».12

خواجه نصيرالدين طوسي در تعريف آن مي‌نويسد: «عفاف آن است كه نيروي شهوت مطيع عقل باشد تا تصرف او به اقتضاي رأي او بود و اثر خيريت در او ظاهر شود و از تعبد هواي نفس و استخدام لذات فارغ».13

علامه سيدمحمد‌حسين طباطبائي، عفاف را از اصول سه گانه فضيلت‌هاي اخلاقي مي‌داند كه صبر، حيا، ايثار، سخاوت، و... بر شاخه آن مي‌رويد. او پس از آنكه قواي شهواني، غضبي و فكري را منشأ و خاستگاه تمام اخلاق انساني برمي‌شمرد، مي‌گويد: «حد اعتدال در قوة شهواني «عفاف» و افراط و تفريط در آن«شَرَه» و «خمود» ناميده مي‌شود».14 بر اين اساس عفاف، معنايي فراخ‌تر از پاك‌دامني و پالودگي از فحشا و زنا دارد. قرآن كريم و نصوص روايي نيز، عفاف را در معناي وسيع‌تر از عفاف و پاكي جنسي به كار برده و آن را به معناي در پيش گرفتن رويه اعتدال، خودنگه‌داري، تسلط بر خويشتن، صبوري و ايستادگي در برابر كام‌جويي ناروا مي‌داند كه در حوزه تمايلات جسمي‌ و جنسي مي‌گنجد و نفس انساني خواهان برآورده شدن بي‌قيد و شرط آن نيازهاست. در شمار شواهد قرآني كه بيان‌گر اين معناست، مي‌توان به نمونه‌هاي زير اشاره كرد:

1. در سورة مباركة « نور» پس از آن‌كه خداوند مسلمانان را ترغيب به ازدواج و همسرگزيني مي‌كند و به مؤمنان دستور مي‌دهد زنان و مردان بي‌همسر را همسر دهند، مي‌فرمايد: «و كساني كه زمينه‌اي براي ازدواج نمي‌يابند، بايد پاك‌دامني پيشه كنند تا خداوند از فضل خود آنان را بي‌نياز گرداند» (نور:33).

چنان‌كه در اين آيه، عفاف به معناي خويشتن‌داري از گناه و شكيبايي در برابر كمبودهاي زندگي و نيازهاي جنسي آمده است.

2. در سورة مباركة بقره، گروهي از نيازمندان و فقيران، به عفاف و خويشتن‌داري توصيف و ستايش شده‌اند. آنان كساني هستند كه از يك‌سو توان و نيرو براي كار و كسب معاش ندارند و از سوي ديگر، در عين نيازمندي و تهي‌دستي، از گدايي و اظهار نياز پرهيز مي‌كنند. چندان كه اگر كسي از نزديك به حال ايشان آگاهي نداشته باشد، آنان را بي‌نياز مي‌انگارند. «(انفاق شما، مخصوصاً بايد) براي نيازمنداني باشد كه در تنگنا قرار گرفته‌اند، نمي‌توانند مسافرتي كنند (و سرمايه‌اي به دست آورند) و از شدت خويشتن‌داري، افراد ناآگاه، آنان را بي‌نياز مي‌پندارند؛ اما آنها را از چهره‌هايشان مي‌شناسي و هرگز با اصرار چيزي از مردم نمي‌خواهند». (بقره:273). در اين آيه، واژة «عفاف» در معنايي فراتر از عفاف جنسي به كار رفته است، و آن عبارت است از: عفاف معيشتي و اقتصادي.منبع:http://marefateadyan.nashriyat.ir

حجاب در ادیان دیگر

پوشش وعفاف از آن جهت که یک امر فطری است و برای حیات اجتماعی انسان ضرورت دارد، در ادیان و مذاهب الهی دارای جایگاه خاصی است . تمام ادیان آسمانی ، حجاب و پوشش را بر زن واجب و لازم شمرده اند . جامعه بشری را به سوی آن فراخوانده اند؛ زیرا حیا و لزوم پوشش به طور طبیعی در نهاد زنان به ودیعت نهاده شده واحکام و دستورهای ادیان الهی هماهنگ و همسو با فطرت انسانی تشریع شده است .

بدون تردید جهان بینی وانسان شناسی هر فرهنگ و مکتب ، نفش اساسی و مهمی درانتخاب نوع و کیفیت پوشش دارد بر اساس جهان بینی ادیان الهی که انسان خلیفه خداوند و مرکز و محور جهان هستی است و رسالت کسب معرفت و تهذیب نفس و اصلاح جامعه را بر دوش دارد و حیاتش در جهان آخرت نیز ادامه دارد، باید جسم زن و چشم مرد پوشیده گردد تا غرایز شهوانی مهار و کنترل شود و استعدادهای معنوی و عقلانی بشر درپرتو رهیافت های فطری و هدایت های وحیانی شکوفا گردد ،

گرچه انتخاب لباس و پوشاک برآیند اندیشه و اراده آدمی است  

 ولی بر بینش و اراده انسانی نیزتاثیر می گذارد و می تواند به عنوان زمینه ساز تعالی یا انحطاط فردی واجتماعی نقش آفرینی نماید .

در آیین زرتشت ، یهود و مسیحیت – که این مقاله به بررسی آنها می پردازد حجاب بر زنان لازم بوده است .کتابهای مقدس مذهبی ، دستورات  و احکام دینی ، آداب و مراسم و سیره عملی پیروان این ادیان  ، بهترین شاهد و عالی ترین گواه بر اثبات این مدعاست  .

حجاب در آیین زرتشت

نخستین مردمی که به سرزمین ایران آمدند ، آریایی ها بودند . آنان به دو گروه عمده « مادها» و « پارس ها»  تقسیم شدند. با اتحاد مادها  دولت « ماد»  تشکیل شد . پس از مدتی پارس ها توانستند دولت ماد را از بین ببرند و سلسله های هخامنشیان ، اشکانیـان و سـاسـانـیان را بنـیانگذاری کنند . پژوهش ها نشان می دهد که زنان ایران زمین از زمان مادها که نخستین ساکنان این دیار بودند ، دارای حجاب کاملی، شامل پیراهن بلند چیندار،

 

شلوار تا مچ پا و چادر و شنلی بلند برروی لباس ها بوده  اند .

این حجاب در دوران سلسله های مختلف پارس ها نیز معمول بوده است . بنابراین ، در زمان بعثت زرتشت و قبل و بعد از آن ، زنان ایرانی از حجابی کامل برخوردار بوده اند . برابر متون تاریخی ، در همه آن زمان ها پوشاندن موی سر و داشتن لباس بلند وشلوار رایج بوده است و زنان هر چند با آزادی در محیط بیرون خانه رفت و آمد می کردند وهم پای مردان به کار می پرداختند، ولی این امور با حجاب کامل وپرهیز شدید همراه بوده است .

 

 

جایگاه فرهنگی پوشش در میان زنان نجیب ایران زمین به گونه ای است که در دوران سلطه کامل شاهان ، هنگامی که خشایار شاه به ملکه « وشی » دستور داد که بدون پوشش به بزم بیاید تا حاضران ، زیبایی اندام او را بنگرند ، وی امتناع نمود و از انجام فرمان پادشاه سر باز زد و به خاطر این سرپیچی ، به حکم داوران ، عنوان « ملکه ایران » را از دست داد .

از زمان ساسانیان که پس از نبوت زرتشت است ،  پوشش صورت نیز درمیان زنان اشراف معمول شد . به گفته ویل دورانت پس از داریوش ، زنان طبقات بالای اجتماع ، جرات نداشتند که جز در تخت روان روپوش دار از خانه بیرون بیایند و هرگز به آنان اجازه داده نمی شد که  آشکارا با مردان آمد ورفت کنند.

در نقش هایی که از ایران باستان برجای مانده است ، هیچ صورت زنی دیده نمی شود و نامی از ایشان نیامده است . تجلیات پوشش در میان زنان ایران چنان چشمگیر است که برخی از اندیشمندان و تمدن نگاران ، ایران را منبع اصلی ترویج حجاب در جهان معرفی کرده اند . از آن جا که مرکز بعثت « اشو زرتشت » ایران بوده است و آن حضرت در زمینه اصل حجاب و پوشش زنان در جامعه خویش کمبودی نمی دیده است ، با تایید حدود و کیفیت حجاب رایج آن دوران ، کوشید تا با پندهای ، خود ریشه های درونی حجاب را تعمیق ومستحکم نموده ، عامل درون را ضامن اجرا و پشتوانه استمرار  واستواری حجاب معمول قرار دهد .

به پند واندرزهای « اشو زرتشت » بنگرید تا تلاش وی برای تعالی و آموزش مبانی حجاب و بیان لزوم توام نمودن حجاب ظاهری با عفت باطنی ، روشن تر شود ؛ او می فرماید :

 

ای نو عروسان و دامادان ! ... با غیرت ، در پی زندگانی پاک منشی

 برآیید .... ای مردان و زنان ! راه راست را دریابید و پیروی کنید .

«هیچ گاه گرد دروغ و خوشی های زودگذری که تباه کننده زندگی است ، نگردید ، زیرا لذتی که با بدنامی و گناه همراه باشد ، همچون زهر کشنده ای است که با شیرینی در آمیخته و همانند خودش دوزخی است . با این گونه کارها، زندگانی گیتی خود را تباه مسازید . پاداش رهروان نیکی ، به کسی می رسد که هوا، خودخواهی و آرزوهای باطل را از خود دور ساخته ، بر نفس خویش چیره گردد و کوتاهی و غفلت در این راه ، پایانش جز ناله و افسوس نخواهد بود . فریب خوردگانی که دست به کردار زشت زنند، گرفتار بدبختی و نیستی خواهند شد و سرانجامشان خروش و فریاد و ناله است . »

گفتنی است که در دین زرتشت ، لباس با کیفیت خاصی برای حجاب زنان واجب نشده است . البته بر هر مرد و زن واجب است که هنگام انجام مراسم عبادی ونیایش، سر خودرا بپوشاند . بنا به گفته موبد « رستم شهرزادی » پوشش زنان باید به گونه ای باشد که هیچ یک از موهای سر زن از سر پوش بیرون نباشد .

 

حجاب در آیین یهود

 

بدون تردید مبنای حجاب در شریعت یهود، آیات تورات بود که بر حجاب تاکید می نمود. کاربرد واژه « چادر » و « برقع » که به معنای روپوش صورت است ،در آن آیات ، کیفیت پوشش زنان یهودی را نشان می دهد . تورات تشبه مرد وزن به یکدیگر رانهی نموده ؛ می گوید : متاع مرد بر زن نباشد و مرد لباس زن را نپوشد ، زیرا هر که این را کند، مکروه « یهوه » خدای توست .

در (تلمود) اصلی ترین کتاب فقهی که به گفته ویل دورانت ، اساس تعلیم و تربیت یهود است ، نیز بر لزوم پوشاندن سر از نامحرمان ، لزوم سکوت زن و پرهیز از هرگونه آرایش برای سایر مردها، پرهیز از نگاه زن به مردان بیگانه ، اجتناب از نگاه مرد به زنان نامحرم و لزوم پرهیز از هر امر تحریک آمیز ، تاکید شده است .

 

حجاب در آیین مسیحیت

 

مسیحیت نه تنها احکام شریعت یهود در مورد حجاب را تغییر نداد، بلکه قوانین شدید آن را استمرار بخشید و در برخی موارد، قدم را فراتر نهاد و با سخت گیری بیشتر وجوب حجاب را مطرح ساخت ، زیرا در شریعـت یهـود، تـشکیـل خـانـواده و ازدواج امری

مقدس محسوب  می شد و طبق نوشته ویل دورانت ، در سن بیست سالگی اجباری بود، اما از دیدگاه مسیحیت قرون اولیه ، تجرد ، مقدس شمرده می شد . برابر متون تاریخی ، چادر و روبند ، برای همگان ، حتی برای خاتون های اشراف ، ضروری بود و دراعیاد نیز کسی آن را کنار نمی گذاشت ، بلکه با طلا و نقره و پارچه های زربفت آن را تزیین می نمودند و حتی برای تفریح نیز با حجاب و حیای کامل در مجالس انس و یا گردش هایی دور از چشم نامحرمان ، شرکت می جستند . انجیل در موارد فراوان ، بروجوب حجاب و پوشش تاکید و پیروانش را به تنزه از اعمال شهوت و عفاف فرا خوانده است ؛ در انجیل می خوانیم : همچنین زنان پیر در سیرت متقی باشند و نه غیبت گو ونه بنده شراب زیاده ، بلکه معلمان تعلیم نیکو باشند تا زنان جوان را خرد بیاموزند که شوهر دوست و فرزند دوست باشند و خرداندیش و عفیفه و خانه نشین و نیکو و مطیع شوهران خود که مبادا کلام خدا متهم شود. در مورد سیره عملی زنان مسیحی ، دائره المعارف  لاروس می گوید : دین مسیحی ، برای زن ، خمار¹ را باقی نهاد؛ وقتی وارد اروپا شد ، آن را نیکو شمرد. زن ها درکوچه و وقت نماز، خمار داشتند. در قرون وسطی ، خصوصا قرن نهم ، خمار رواج داشت . آستین خمار، شانه زن را پوشیده ، تقریبا به زمین می رسید . این عادت تا قرن سیزدهم باقی بود

منبع:http://www.hijabs.blogfa.com